Ömür defterinde ben bir anıyım
Belki yüreğinin mutsuz yanıyım
Bildiğim dünyanın yıkık hanıyım
Beklediğim geldi gelmesin artık
Sen gelene kadar kalan yanmaz mı ?
Vazgeçilmez sandın kendi kendini
Geceyi yaksam da artık alıştım
Ellerinle Yıktın gönül bendini
Falında yoksam da artık alıştım
Kaç gece bekledim kapım çalmadı
Kirlenmiş dünyada beyaz mı kaldı
Siyahı alıpta soysam olmaz mı?
Seninle sevdamız mahşere kaldı
Dilinden son bir kez duysam olmaz mı?
Keşkeler içinde hayat geçiyor
Sökerek elayı gözümden çaldın
Bari gözlerimden gözüne aksın
Gittim sandın ama hep bende kaldın
Razıyım yanmaya ateşin yaksın
Üzerime yağan güzün karıydın
Yalnızlık çökünce gecem karardı
Anlarım uzayıp ay olur sensiz
Bir demler kollarım seni sarardı
Gerilip kırılan yay olur sensiz
Duaya duruyor beş vakit dilim
Yaradana niyazim var
Başım yere eğdirmesin
Solumda bir ceylanım var
Hançer kurşun değdirmesin
Dik duracak zalimlere
Ağlama diyorum kendi kendime
Bir gün güleceğim bekle ha bekle
Sanki bir sel vurdu gönül bendime
Bir gün güleceğim bekle ha bekle
Kolumda pranga dilimde mühür
Mezarında toprağa sarılmış bir ölü
Gidişat belli değil Kıble belli değil
Mermi sıkan sıkana her taraf kan gölü
Yatağı belli değil yönü belli değil
İnsanı sözde vurur bir zehirli ok mu
Ben mi yorgunum yoksa yollar mı hep uzamış
Takvimler mi kısaldı gamlı gün mü uzamış
Alnımda ecel teri yanağım mı Kızarmış
Solundan hep vurulmuş kullara benziyorum
Vursalarda alnımdan aldırmam ben yaraya
Bercestem dediğim biricik sendin
Kederi getirdin duygumu yendin
Ömrüme koyunca noktayı fendin
Çekersin elbette zar olur sana
Gönlüne girmeye çıkmışken yola
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!