Herkese yettim,
Bir selamla,bir tebessümle...
Bir çay söyledim,
Bir derdi dinledim.
Ama kendime sıra gelmedi,
Bazı insanlar,
Sessizce dokunur hayata.
Bir çiçeğin sabrıyla,
Bir çocuğun gülüşüyle…
Sen öyle geldin.
Hiçbir gürültüye karışmadan,
İlk gün…
İyi ki varsın, demiştim sana.
Eksik bir şeyler vardı içimde,
Sen sanmıştım tamamlayan.
Gülüşün ısıttı,
Kim demiş gözyaşı yenilgidir.
Gözden düşerken,
Bazen göğe çıkar insan.
Kim demiş geceler kör.
Bazen karanlıkta,
Sözün yorgun,dilin suskun,
Gözlerin duvarlara çarpıyor.
Bir sır var içinde,
Ama sırların da,
Tükenmiş sabrı var.
Gözlerinde saklı akşam,
Rüzgâr esince kalbim üşür, bilmezsin..
Bir adım gelsen,kalbim susar belki,
Ama sen sessizliğin,en derin yerindesin.
Adını andığımda titrer içim,
O geçti buradan,
Tüm güzelliğiyle,
Kırmızılı o kadın...
Öyle bir alev sardı ki içimi,
Yandıkça,
Yanacağı geliyor insanın.
Karanlık çöktüğünde,
Bir el uzanır sessizce.
Yaralı bir gönüle merhem,
Üşüyen bir bedene sıcaklık olur.
O el sensin,Kızılay.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!