Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

bugün günlerden salı
bulutların uçmayı unuttuğu rüzgarlı bir gün
balkondaki çiçeklerimin iki santim daha uzadığı bir gün
bugün günlerden salı
izin günüm
bugün günlerden salı

Babam tütün sarar iken
Neden hep annemi sorar
Çatık kaşlarıyla
Yine muhalefet
Yine memleket...

üstüm başım doğa kokardı üstüm başım evcilik kokardı bahardandı...

Tanrı'nın cehennemi vardı
Biz ise kendi cennetimizi kurmuştuk bu dünyada

Kimisi yerde aradı kaybettiği zamanını
Kimisi çekmecede buldu çocukluktan kalma düşlerini

zenginlerin oturduğu lüks binaların arasından geçerken

ayaklarım üşürdü

sırtıma değen rüzgar beni öldürecek sanırdım

kendimi ağaca astığım yağmurlu bir bahar sabahında
boğazı kesilmiş bir kuzunun çiğnemeye çalıştığı çimenlerin arasından bana doğru el salla
görmesem bile duyabilirim attığın adımlarını
dokunmasam bile okşayabilirim uzun saçlarını
gölgemi arkamda bıraktığım güneşli bir yaz akşamında
yeni doğmuş bir bebeğin uyumaya çalıştığı rüyalarının arasından bana doğru el salla

seni artık daha fazla sevemeyeceğim
çünkü sen içindeki boşluğu benimle doldurdun
halbuki ben hiçlikten de öte
yokluğum
içimi sana dökebilseydim eğer
sadece sana değil

ben ki bu dağların gölgesinde yeşil gözlü bir mahkum
dağlar ki denize uzanır
bu yüzden mavidir kıyısında açan çiçeklerin yaprakları
bu yüzden balık kokar erik ağaçları
ben ki bu dağların çocuğuyum

zamanım varken param olmadı
param varken zamanım yoktu
bu mudur yaşamak
ne kolumdaki saate bakabildim
ne de aynalara
bana saatin kaç olduğunu söyle

Güzel sevdim
Buğday serptim
Ektim toprağa
O güzelin sofrasında konuşulur mu

Sen seversen anlarsın