Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Ben aşk gurusu oldum seni sevdikten sonra
Güneş gibi tutuldum dünyam karardı anla
Seni arayıp sordum ay mehtaba çıkınca
Aramaktan yoruldum nerdesin çık ortaya

Kaybetmek çok zor inan bulmak başa bela

Hiç belli olmaz umutsuz olma
Aşk bir gün kapını çalarsa şaşma
Nerede o şans diye hayıflanma
Derdini anlat hiç çekinme korkma
Aşka layıksın sen yabana atma
Ne istediğini biliyorsun ya !

Aşk seni yazmaktan usanmadım ben
Sağ oldukça elbet vazgeçmem senden
Ayrılık kalbimde onulmaz yara
Yalnızlık içimde dayanılmazken

Gözlerimden yaşlar öyle aktıkça

Aşk seni yazmaktan usanmadım ben
Sağ oldukça elbet vazgeçmem senden
Ayrılık kalbimde onulmaz yara
Yalnızlık içimde dayanılmazken

Gözlerimden yaşlar öyle aktıkça

Fani dünyada Bir dost bulamadım
Eninde sonunda bulurum sandım
Razıydım her ne pahasına olsa
Hayatın akışına bırakılsa
Aşk denilen muamma bir tarafa
Nerede bulurum yalnız başıma

Seni sevmek ,değişmekmiş yar !
En azından değişime hazır olmak.
Mazide unutturulmuş anılarla ;
Rüya bilinçaltını sorgulamak ,
Aşkın en güzel zeminini hazırlar.

Hohladıkça parlayan müstamel imgelerim,
Camda buğu musunuz ,ergime noktasında.
Silinmeye yüz tutmuş o alın çizgilerim,
Karmaşık hayatın sen ve senden sonrasında.

Bırak düşüncelerin dağınık kalsın,korkma!

Hangi aşk bu bilmem, aşkı sevda mı
Adı konulmamış yanılsama mı yoksa
Nerde nasıl biter bilinmez rüya mı
Dağlarına kar yağmış geçit vermez
Ağladıkça ağlatan kara sevda mı
Nasıl anlatsam bilmem, muamma mı

Yapraklar dökülürken İzmir’de bu sonbahar
Terk-i diyar eyledi yuvadan kırlangıçlar
Garip kaldı aşiyan belki döner ilkbahar

Aheste düşer iken toprağının bağrına
Ölü yapraklar gibi ben yanacağım narına

İzmir’im terk edemem seni vazgeçemem senden
Ayrı kalamam öyle çok uzak diyarlarda
Sıla hasreti zordur dayanamam ezelden
Akşam hüznü çöker boran olur bağrımda

Hatıralar toprağa bağlar insanı hep