Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Hayallerimde hep sen varsın inan
Üzülsem de sıkılsam her zaman
Layığını bulsam da bulamasam
Yokluğuna asla dayanamam

Aşk bu anlaşılmaz çoğu zaman

Harelendim, parelendim, dertlendim ;
Evvel ezel sanki gözüm kör dilim lâl
Durgun su gibi durulmayı bekledim
Aşkın beni benden etti : Pürmelal...

Kaçıncı sevdadır böyle sahipsiz

Seni soruyorum ben : Güneşin değmediği;
Kardelenlerin boynu bükük hiç görmediği,
Köpük köpük çalkanan, kimsenin bilmediği,
Devasa dalgalardan, arıyorum izini.

Fırtınanın ortalığı kasıp kavurduğu;

Şiiri bıraktım, seni okuduktan sonra
Gizli bir replik olarak kalmak istiyorum
Sahne gerisinde kendi küçük dünyamda
Bu kumpanya nerde, nasıl biter bilmiyorum

İçimdeki hasedi derdest edip atarım

Unutulur mu hiç solan ümitler
Havada uçuşan sitemkar sözler
Vedasız ayrılan gerçek seviler
Ufukta kaybolan hayallerimiz

İnsan olmanın duyarlığını

Öyle bir yaştayım ki gereklilik kipi ile
Nasihat vermenin çok da kolay olmadığı
Şiiri düzeltmenin imkansız değilse de
Eskisinin yerini ne yapsan tutmadığı

Öyle bir yaştayım ki geçmişi düşünürken

Hayallerim var benim bulutlara sığmaz
Ardı sıra gerçeklerin izinden ayrılmaz
Ne kadar umut varsa o kadar da sevmek
Dünyaya geldim geleli peşimi bırakmaz
Avutulmayı bekleyen çocuklar gibi mahsun
Nazlı yarin ahte vefa son kararını beklemek

Hadi tanımla aşkı , pusatsız ve
mudarasız
Aşk bir duygu akışıdır kalpten kalbe
İki kişilik bir dünya gönülden gönüle
Direnmek boşuna hiç mi hiç faydasız
İpil ipil parıldayan gizli denizleriyle

Sevdiceğim ! artık elim kağıda gitmiyor
Sözcükler dizelere küsmüş hiç dökülmüyor
Yara gibi kanıyor yüreğimde yalnızlık
Tabip çarem sensin derman sendeymiş diyor..

Düşenin dostu olmaz; bu söz boşuna değil .

Öylesine zor ki sensizliği kanıksamak
Hiç olmamışcasına yaşanmamışcasına
Ayrılığı sıradan katlanabilir sanmak
Çaresiz kabullenmek dayanmak acısına

Yokluğünda geçmişi yâda daldığım zaman