Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Çocukluk hastalıgı diyerek hep dışlandın
Anlaşılmadın fakat harikalar yarattın

Zaafiyetin doğru ölçütü olmasan da
Nefret sevgi yanında pusu kurmuş olsa da

Ne acılar çektim ben bu dünyada vah vah
Ne durumlara düştüm sensiz yaban ellerde
Arayan yok soran yok naçarım vah ki ne vah
Yalnızlığım peşim sıra vahasız çöllerde

Sevda denilen sırra eremedim bir türlü

Sen bilmiyorken, gerçek başkaydı;
Şimdi biliyorsun, hakikat bambaşka.
Varlığınla kaypak zemin yarattın;
Anlamaya çalışma, bu bir muamma…
10.01.19

Gözler, gözler kalbin aynası gözler
Bakışlarla çok şey ifade eder
Kifayetsiz kalır bir yığın sözler
Onunla söylenir sevinç ve keder
Bazen göz süzülür, hiç dayanılmaz
Fırlatır ok gibi kirpiklerinden

Haydi bırak gideyim peşinden
Üzüntümle baş başa kalayım
Laleler yapraklarını dökmeden
Yeşil gözlerine mahkum olayım

Aşkın eyledi beni divane

Bir şiire takıldım bozuk plak misali
Ah dön dolaş seni sende arar dururum ben
Vefasız aşklar gibi boynumuza vebali
Bulunur mu hiç öyle başlangıca dönmeden

Sil baştan açmak gerek mühürlenmiş yüreği

Söylemelisin yeni kuşaklara
Avcunda sakladığın ışıkları
Hangi dalga boyuna indirgendi
Yitik aşkın unutulan yüzleri
Ansızın değişince dünyaları
Ufuk çizgisinden düştü birer birer

Üç mevsimi peşine taktın ,elveda sana!
Baharın adı umut ,güzellikti geçen yaz.
Gönüllerde tutuşan ateşti aşktan yana,
Yeni milat başlattın kıpır kıpır nevşe ,naz.

Elbet karşılaşırız yağan yağmurda ,kışta;

Nasıl koparıp atıverdin birden,
Biriktirdiğimiz o anıları,
Hatırlayacak hiçbir şey kalmadı,
Ikimiz de ayrı düştük gönülden.

Paralel evrende tamamlanırmış;

Hayat bazen tatlı bazen acıdır
Akıbeti belirsiz muammadır
Nerede nasıl biter bilinmez
Dönüşü olmayan çıkmaz sokaktır
Aşksız onunla yaşamak çok zordur
Ne ki hava su ve de toprak ana