Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Aşkımın başı için ,silme beni yadından;
Ara beni sor beni aşkımız hatırına,
Onca çekinen varken yaşamadan adından;
Bizden bir eser kalsın gerçek sevdalısına.

Derinlikli felsefe yapmak anlamlı değil;

Susadım içilmez aşk şarabı
Esrik gönlümün sensin mihrabı
Vadedilmiş Toprak gibisin bana
İstesem de istemesem de
vazgeçemem senden
lal oldu dilim anlatamam meramımı

Heyhat ! aşk şiirim olmadı hiç benim
Ayrılığın şiiri aşk şiiri olurdu
Sonuç itibariyle onun hiç bilmediğim
Çıkarsaması haklı bir gerekçe bulurdu

Satır aralarında izine rastladığım

Senden ayrı bu elde nasıl yaşayacağım...
Sen benim toprağımsın ,havam suyum güneşim.
Yazgım/ umutlandırıp sonra geri alıyor;
Ah! Ateş bana düştü yanıp tutuşacağım...

En büyük korkum:Senin yörüngenden ayrılmak;

Gizli aşklar düşlerde filizlenir zahiren
Algıda seçici olan/ idealize eden
Soyut ile somutun anlamlı bileşeni
Yalın indirgemeyle kısaca tin ile ten

Onu var eden sonsuz kavuşma isteği

Doyasıya yaşayamamış olanlar için
Aradığı aşk/ları bulamayanlar için
Bulduğunu zannedip de kaybedenler için
Tarifi olanaksız bir hüzündür yaşamak

Sana yazdıkça aşkım şiir olup gidiyor
Senden ne bir haber ne de bir ışık geliyor
Karanlıkta kaldıkça pervaneler dolaşır
Yanacağını bilir ışık ile savaşır

İçimde bir his var ki bu aşkın sonu olmaz

Ne farkın kaldı senin aşkta zulmedenlerden
Bırak dağınık kalsın kalıba dökme sakın
Herkes kendince sevsin aşkı alma elinden
Sığınacak yeri yok belki tek korugansın

Sevmek sevilmek kolay mı sandın Harcıâlem

Ne arayanım var ne yazanım var
Öyle dertliyim ki sorma gitsin
Kapısına geldim sanki bir duvar
Şiir sen ateşten gömlek gibisin

Düşünmekten şakaklarım ezilir

Hangi dağda kurt öldü de aradın
Üstünden seher yeli geçeli
Leylaklar çiçeğe durdu bile
Yaşlı gözle mehtabı seyre daldın

Aşık dememişler tevekkeli