Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Boşluğa düşer gibi oluyor insan birden,
Şiiri bırakıp uzaklaşınca kendinden ,
Kötüye gidiyorken bir şeyler eskisinden ;
Umut yarenlik edip tutmayınca elinden...

Deniz feneri gibi senden bana yansıyan,

Oturmuşum odamda yalnız tekli koltuğuma
Elim başımda dalmışım renkli rüyalara
Şiir defterim açık , penceremde manzara
Heybem tamtakır bir şiir bile yok zulamda

Uzaklardan bir haber bekliyorum, nasılsa?

On bir hece şiir aşka yazılır
Dillerden düşmeyen beste yapılır
Tanrım kullarına bu ne hikmettir
Onsuz yaşamak ki; zulüm sayılır

Susadıkça aşka bade içilir

Her nasıl olur karşılaşırsak
Enikonu söyleyeceğim şey var
İnsan bir kere severmiş
Diğeri tekrardır bunun
İsmini dağlara yazıversende

Senle hayal kurulur seninle gerçek olur,
Her şey senle başlar sensin benim sebebim...
Ay mehtaba çıkar şavkı gül yüzüne vurur,
Gökyüzü yıldızlanır sonucum olur benim.

Ben seni sebep sonuç ilintisiyle sevdim;

Gözlerim dolar ağlayamam
Sesim titrer haykıramam
Bakma bana öyle ne olur
Bu acıya dayanamam

Tahammül yok ağrısına

Sevgisini bir anda yitiriverdi
En güzel şiirlerini henüz yazmamıştı
Ve sustu kadın içine kapandı
İçin için ağladı aklına geldikçe
Layığını bulamadığı için kaderine yandı

Baharı bekliyorum
Çiçeklerin açmasını
Çok sabırsızlanıyorum
Kelebeklerin uçmasını

Börtü böcek uyanırken

Kimi sevda peşinde kimi sayrı bedende
Birbirinden habersiz yaşıyor şu âlemde
Hayat devam ediyor kâh ağlaya kâh güle
Müdarası yok gülün bülbüle bülbülün güle

Kimi şiir peşinde kimisi de serüven

Gece mavi şimşekler saçarsın kıvılcımla,
Vururken pencereme ince ince tık.. tık..tık !!
Diye uyandırırsın parlayan fosforunla;
Ah ! kim öle kim kala bu son yağmurlar artık.

Bir ömür dediğimiz topraktır: Son yerimiz...