Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Sonunda ayrıldık olanlar oldu
Elimizde kalan bomboş bir hayat
Valize yerleşik birkaç eski ve
İçimizde kanayan dinmez yara
Lakin alışığız biz darbelere

Küskün olma hayata sana acımasa da
Hiç cömert değilse de gereksindiğin anda
En masum isteğini kabul etmese bile
Uzattığın el geri çevrilse boş kalsa da

Ya sen hazır değildin istemeyi bilmedin

Şarap kokulu kirpiklerinle beklettim
En güzel şarapları imbikten geçirdim
İnemedin bir türlü gönül mahzenime
Lâl oldu dilin kalbime giremedin

Pike yapmaya hazır usulca doruklarda
Bir yemlik balık olsun yeter kursağında
Ekmeğini dalgalardan kaçırır gagasıyla
Tükenmez arzusuyla dökülüşür sonsuza
Bir hışım kaybolur çığlık çığlığa boşlukta

Sen benim son şiirimdin, hiç bilemedim
Eninde sonunda, belki düzelir umuduyla ,
Varoluşumun sebebiydi bütün çektiklerim.
İçsel hazine zenginliği düzeltir ancak dedim
Layığı henüz keşfedilmemiş ses uyumuyla.

Hoş bir sedaydı yarım aksanlı söylemi;
Evvel ezelden konuşuyordu sanki...
İsmini zikretmek yanlış olabilir belki
Duldasında cik cik öten kanarya gibi
İçini ürperten seher yeli gibiydi

Ne kadar içine kapansan; boşuna!
Göreceğin iyi kötü anılar.
Geleceğe uzan; artı sonsuza!
İşte sana yepisyeni yarınlar.
Dün ve bugünle birlikte iç içe;
Dur durak bilmez, yaşamı karşılar.

Çıtı pıtı güzelsin sen bir ömre bedelsin;
Ince narin ellerin, gizemli bakışların,
Candan tene yansıyan bilgece ferasetin,
En büyük eserisin o meçhul ressamların.

Seni anlatmak her bakımdan "altın orandır"

Her günümde sensin ah baştacı
Akan gözyaşlarım mürekkep olur
Ne ki olamaz herkesin harcı
Duygularını anlatmak onurumdur

İadeli taahhütlüdür mektubu aşkın
Merakıdır senli sensiz geçen zamanın
Mutlu veya mutsuz tut ki saadetli anın
Büyük sevince dönüşen küçük umutların
Şüphesiz her şey içinde saklı bu tanımın