Emre Soydan Şiirleri - Şair Emre Soydan

Denedim
Sana bakınca gördüklerimi yazmayı denedim
Kalem kırıldı
Defter dürüldü
Gönlüm sığmadı göğüs kafesime
Sen ki gözlerinin içinde dünya atlası

Silmiyorum gözümün yaşını
Çocuğum daha ben
Beynimin içinde sahte oyunlar
Bir saklambaç dönüyor
Saklıyorlar geçmişimi benden
Çocuğum daha ben

Düşünmek guclestirmez insanı
Dertlendirir ancak
Neyin sesini alır ki insan
Gıcırdayan kapının köhne sesini mi
Neyin kokusunu alır insan
Açık pencerenin rüzgar kokusunu mu

Bir gökyüzü düşündüm
Biraz önce
Kainatın merkezini nuksettim yansıyan deryalara
Bir bulutları düşündüm
Böyle her saniye her dakika
Akıp gitmekte olan mor siyah bulutları

El salla evlat özgürlüğe
İp bağlayalım uçurtmana
Süzülsün semalarda
Yükseldikçe ipini bırak
Kopmasın hayallerin
Sen daha çocuksun

Denizler de maviydi bir zaman önce
Masmavi
Böyle bakınca uzaklara doğru gökyüzünü ayıramıyordun yeryüzünden
Gözlerine benzetmek isterdim de rengini
Karadır gözlerinin rengi
Sevgili

En değerli olan şey nedir
Ölüme yakın yelkovan mi
Bir kafeste tutsak mı
Baba mı anne mi
O çok degerli olan
Vazgeçemedigiz şey ne ki

Enkaz altında bir çocuk bağırıyor
Üstüne dünya yıkılmış sanki ağlıyor
Gökyüzü hiç bu kadar yakın olmamıştı
O gün binlerce kişi onlar için savaşmıştı

Herkes uykudayken kopan bu zelzele

Neyi ertelemis ki doğa
Ölümü ertelesin
Bir vakit çıkar topraktan çiçek
Ertelenmeden
Göç eder kuşlar başka diyarlara
Sürü sürü çığlık çığlığa

Ya deli olacaksın
Ya da delirmiş olacaksın
Bu sevdayı yaşamamak için
Ötesi yok
Ötesinden uzağı da yok zaten
Ben sana bakınca nutkum tutuluyo