Emre Soydan Şiirleri - Şair Emre Soydan

Seni bütün yokluğumla sevdim
Bütün imkanlarımın sınırlı olduğu halde
Seni delicesine sevmenin yetmeyeceğini bildiğim halde
Sevdim
Ve gerçek şu ki sevgilim
Aklım yoktu seni severken

Ulaşılmaz olmanı istiyorum
Öyle ulaşılmaz ol ki
Ne yaparsam yapayım
Nereye gidersem gideyim
Hani gün gelir
Seni hatırlarım

İnsan ne eksikse kendinde ona medet umarmış
Sevgi eksikse sevmeye
Umut eksikse belkilere
Aşk eksikse şarkıları ararmış insan
İnsan kendinde olmayana hayal kurar
Noksansa doldurmaya

İnsan nasıl kandırılır
Birini kandırmak için yalan soylemek mi gerekir
Gerçeği söylersek kandıramaz mıyız
Karşımızdakini
Bazen silah zoruyla
Bazen de bı sözle inandırırsın kendini

İşte itiraf ediyorum
Bu büyüyü sana
Gökyüzüm
İsmi Güldü o sevdalının
İsmi gibi zarif
Hoş kokulu

Bugün kazanmanın kıyısından döndüm
Az kalmıştı çok az
Az kalsın dünya benim için duracaktı
Az kalsın sonuna gelecektim gökyüzünün
Az kalsın ben ben olmaktan çıkacak
Sonsuzluğun sessizliğinde bir hiç olacaktım

Sular duruldu
Sessizlik çöktü limanlara
Yelken yürümez
Dalga vurmaz oldu kayalara

Gök yüzüldü kemiğinden

Saatlerce otursam
Alıp verdiğim nefesleri saysam
Tek tek
Duvardaki yalnızlığı sezsem
Düşünsem
Ne var ne yok

Seni şöyle doya doya hayal edip düşünemedim
Yüzüne uzun uzun bakmak bir tarafa dursun
Hayal etmek bile artık seni sevmek kadar zor
Biliyor musun
Ben ilk defa vazgeçememeyi
Ve hatta acı çekmeyi sende öğrendim

Korkuyorum sevgili
Çok korkuyorum
Ben korktukça şimşekler çakıyo beynimin arka odalarında
Ben korktukça seni isteme arzum
Daha yürekten canlanıyor
Daha derinden geliyor dert kervanları