Emel Çetin Şiirleri - Şair Emel Çetin

Sekize on varken saat, gireceğim sabahına
Bornova’nın o enfes başından
Güneş’ten hemen birkaç saat sonra
Sana geleceğim İzmir…

Otuz kırk lira, artık ne atabilirsem kenara

Evveli, ezeli bir çift yeşil nazar,
Mevla gönlünü eylemiş hezar
İnse gülün dalından, bağ ona bazar
Nidası tez ve meltemsi, örs'lerde gezer
Edip olsa kar etmez, kalem bu kadar yazar :)

Yine yalnızım, ıssızım yine
Sokak lambasının fersiz ışığında
Pencereye çarpan damlacıklarda gözüm...

Ah!
Bende yağsam diyorum,

Parendeler attığım, Buca sokakları…
Tabanvay’la turladığım
Kordon boyu, Alsancak surları…
Hatay’dan kordona inen
O yüz, basamaktan körfez şehir ki,
Adı İzmir…

Geç kaldın aşk, geç...
Belki;
üç dakika önce gelseydin ya da beş...
Neyse;
Sana hayır gelmez artık benden...
Geç kaldın ama, az - geç...

Fikrim ile hasbihalden ettiğim kârdır şiir....
Gönüldeki ahuzardan anlayan yardır şiir....
Yaremel özümü lafzına nakşederken aciz,
Aşk-ı muazzamı ile yandığım hardır şiir...

Şimdi ben seni mi beklemişim,
Bunca yıl sessiz sedasız...
Gözlerini mi özlemişim,
Bilmeden rengini hemde,
Öylesine manasız...

Gözlerin ilk hangi güne merhaba dedi
Sedanı bu aleme kim düğümledi
Kim avuttu gönlünü
Her gün kim öğünledi
Bilmeden,
Dilinden savuşan ilk kelime neydi

Yüreğimde katar olmuş sevdamın
Dil bilmez şahitleri
Cebeci istasyonu ve mavi tren

Eylül'dü aylardan yine böyle
Ankara duruyordu karşımda

Ah benim deli gönlüm
Sen hiç adam olmayacak mısın?
Biraz ilgi, bir tatlı tebessüme..
Usanmadan hep kanacak mısın?
Sönmeyen kor misali...
Alev alev yanacak mısın?