Emek Ekin Şiirleri - Şair Emek Ekin

İlkokul öğlen arası
Patates kızartması yine yağı iliğine kadar çekmiş
Aklıma gelir son günlerinde
Müteahhitlerin arsız ziyaretlerine inat
Penceresini sabunla silen yaşlı kadınlar

Denize elveda demekti
Martılara duyulmayan özlemler
Düşünmemekti açıkta demirlemiş gemileri
Bir kaç sene önce yerini bulamazdın haritada
Şimdi düşü umudu toplayıp
Bozkır gelinciklerine bakarken buldun kendini

Çocukluk anılarım vardı benim
İlerde anlatıp birlikte güleriz diye biriktirdiğim
Sen benim çocukluk anılarımı çaldın,

Herkesten saklardım çok sevdiğimi Temmuz akşamlarını
Sana yakarmakla geçti en sevdiğim temmuzlar

Ekim rüzgarlarında eteklerinden papatyalar dökülürdü
Ben ardından bakardım
Ben senin hep ardından bakardım
Yüreğinin biryerlerinde hep birileri

Ekim rüzgarlarında dökülürdü eteklerinden papatyalar

Herkeste salamura bir şair hüznü
Kafiye telaşıyla katledildi en güzel kadınlar
Güçlü bir kadın gibi ağlayabilmeli bazen
Sabah olurken sataşmakta hatıralar
Hatıralar ahh en güzel öğünü düşlerimin

İyi bir insan değilim ben
Kim bilir kaç kere ağlattım seni
El alem ısıtamazdı gözlerinin alevinde yüreğinde
Gözlerinin alevinde ısıttım yüreğimi

Sonra bir de üstüne acımasız bir elveda patlattım

Herkes taş sektirirdi
Kadife teninde denizin
Taşlara kıyamadım
Taşlaşmış umutlarıma
Veda resmi geçidiydi ufka bakıp
Yaktığım her sigara

Ruhumda yazlık sinemaların yıllanmış küf kokusu
İliklerime kadar mısra yüklüyüm yine
Ne kağıdım var yanımda ne de kalemim
Yine ölü doğacak tüm şiirlerim

Sonbahar kapıda
Güneşin son serenadı
Göndere çekilecek yağmurlar
Yerde tüm gücüyle döverken deniz kıyıları
Arz da boş mu durur kirlenmiş pamuk yığını gibi
Uzanmış bulutlar

Yaz gider
Sonbahara bırakır nöbeti
Sonbahar en hesapçı mevsim
Yıkılan ne varsa hesabını sorar
Hoyratça savurdun bütün heveslerini
Bütün gülüşlerini harcadın