Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Ömür bir lahza kadarmış.
Nasıl da çabucak tükettik hissetmeden.
Zaman acının ortasında çakılıp kalırken,
Yıldırım hızıyla geçti yaşanacak hayallerimizin üzerinden .
Geriye bakmaktan kaçındığımız hayal kırıklığımız,
Sızısı dinmeyen gönül yorgunluğumuz nefes aldırmazken,

BİR TEK SEN OL...
Bir fırtınanın tam ortasında,
Sağanak yağmurlar altındayım.
Kimseler farketmese de sen gör halimi,
Bir tek sen duy sesimi,
Bir tek sen hisset endişelerimi,

Hiç aklına gelmiyorsam da hissettirme!
Yalan söylemek sana bu kadar zor değilken,
Sahte sözler dökülmesi sana güç değilken,
Bir yalan daha ekle diline,
Bende gerçekmiş gibi nefes alıyım müsadenle.
Aklımdasın de, seni rüyamda gördüm de.

Hiç aklına gelmiyorsam da hissettirme!
Yalan söylemek sana bu kadar zor değilken,
Sahte sözler dökülmesi sana güç değilken,
Bir yalan daha ekle diline,
Bende gerçekmiş gibi nefes alıyım müsadenle.
Aklımdasın de, seni rüyamda gördüm de.

Senli bir yaşam yaşıyorken, canını canımda saklıyorken,
Bu Can sevdasını yolcu eder mi sanıyorsun.
Gönlü yok sayalım, her nefesi sen diye alıyorken.
Sen kendini bende biter mi sanıyorsun?

Sensiz ocağım tütmez, aşım kaynamazken.

Gözümün tam ucunda bir damla duruyor.
Akıtsam arkasından saklı bir nehri coşturacak haldeyim.
Ne kozasında kelebeğim kaldı, ne de yeşile boyadığım hülyalarım,
Yapraksız bir ağacın gölgesinde bekleye bekleye kuruyup gidecek gibiyim.
Herkese uzanan kollarım kısaldı da kısaldı,
Bıraktığımla bulduğum aynı değilmiş bitkin haldeyim.

Gözümün tam ucunda bir damla duruyor.
Akıtsam arkasından saklı bir nehri coşturacak haldeyim.
Ne kozasında kelebeğim kaldı, ne de yeşile boyadığım hülyalarım,
Yapraksız bir ağacın gölgesinde bekleye bekleye kuruyup gidecek gibiyim.
Herkese uzanan kollarım kısaldı da kısaldı,
Bıraktığımla bulduğum aynı değilmiş bitkin haldeyim.

BİZ BÖYLE DEĞİLDİK ESKİDEN...
Biz böyle değildik eskiden.
Aslımızı unutmadan yaşar,
İçimizden geçenleri tartardık dilden dökmeden.
Hissetmekten geçerdi yolumuz,
Boş laftan uzaktı duruşumuz.

Bir an kalamayacak kadar bitap düştü inandığımız ne varsa.
Şehrin kasvetinden, mazlumun iniltisinden,
Zalimin ensemizde hissettiğimiz nefesinden,
Boğuluyoruz artık.
Ziyan ettiler gün yüzü görmemiş heveslerimizi,
Kurban ettik onca yaptığımız emeklerimizi.

Gel boşverelim rüyalarımıza.
Olmayacak duaya amin demekten vazgeçelim.
Bir kelebek kondu köhne duygularımıza,
Bir efsunlu el değdi sağır gönlümüze,
Bir uğrak oldu hislerimize diyelim.
Gel boşverelim biz olmaya,