Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

Her yeni gün atlamadan seninle başlıyor
Her veda yine beni sana muhtaç bırakıyor.
Yabancı yüzler de iş başında seni hatırlatıyor,
Gel bitir bende ki seni artık!
Gel de bu istilaya bir son ver artık!

Ve sükutu özüme nakşettiğim günlerimi,
Biraz sevgime,
Biraz iyi niyetime,
Biraz saygıma,
Biraz da sabrıma verin.
Ama artık beni bana bırakın.

Bizim hikayemiz buraya kadarmış.
Maziye göm gitsin, beni bekleme artık.
Sana adadığım adaklar, dilekler sükuta sarıldı,
Ümidimin beli bükük, beni bekleme artık.

Güller dökmüyor, avuç açmıyorum yollarına,

Ben istiyorum ki bırakalım dünlerimizi,
Bırakalım bütün yüklerimizi.
Sıyrılıp çıkalım,
Bu dünyanın bitmeyen derdinden.
Biraz da sevgileri birleştirelim.
Gönlü ait olduğu gönülde demlendirelim.

BEN KADINIM...
Bende ki yüreğe dünyayı sığdırırım.
Sevdiklerimi başımın üstünde taşır,
Ebediyen göğüs kafesimde saklarım.
Ben kadınım...
Kucağında ağzı süt kokan çocuğun anası,

BEN KADINIM!...
Ben kadınım!...
Gönlü koskoca bir dünya, masmavi bir Deryayım,
Ben kadınım!...
Yüreği kırılgan, dalları narin, bire bin veren bir ummanım.
Ben kadınım!...

Acı, acı üstüne gelince hüznünü bile yaşayamazsın.
Gölgen kaçar senden saklanır.
Bir çarkın içinde döner dolanırsın.
Nefes alamaz hâle gelir,duygularına yabancılaşır,
Kalbinin çırpınışını dahi anlayamazsın.
Yıkılmışsın kimin umrunda,

BEN SEVDANLA YENİLENDİM
Ben seninle öğrendim.
Sevdanla doğdu batan güneşim.
Körmüşüm, karanlıklar içindeymişim meğer,
Varlığınla aydınlandı bakışlarım,
Boş bir başak gibi sağa sola eğiliyormuşum meğer.

Sen hep sıcacık iklimlerde kök salan,
Bense karla karışık kaldırımlarda mekik dokuyan.
Sen korkusuzca yıllara kucak açan,
Ben meçhul bir yolculuğa baş koyan.
Sen gökyüzünün beyzadesi bir Şahin,
Ben yaralı bir serçe.

BİLE BİLE YAN...
Bile bile girdim bir kapanın içine,
Bile bile teslim oldum gönlün ateşine,
Bile bile kapıldım sevdanın seline.
Biliyordum başlangıcıda, sonu dayoktu.
Biliyordum yürek dipsiz kuyuda boğulurdu.