Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

EL İNSAF SEVDİĞİM!...
Gönlüme dolup, ömrüme uğramayanım,
Yüreğimde büyüyüp, nefesi haram kılanım,
Hayallerimi süsleyip, tek bir hatıra bırakmayanım,
Gözlerime hüzün ekip, rüyalarımdan bile kaçanım,
Ne bana geliyorsun,

En çok kendimden özür diliyorum.
Kendimi ötelediğim her an için,
Kayıp bir ömrün başrolünü üstlendiğim için,
Tırmandığım yollarda kendi yükümü görmezden geldiğim için,
Daha da olmadı, kambur üstüne kambur koyduğum için,
Başkalarının mutluluğunu şahsıma tercih ettiğim için,

Elbet birgün huzura ereceksin diyerek,
Tökezlediğim taşlardan surlar örerek,
Karanlığın izbe kuytularına Umut ipini indirerek,
Ne çok aldattım kendimi.

ENKAZA GÖMÜLDÜK
Öyle yarım kaldı ki yarınlara planlarımız.
Birgün içinde paramparça oldu savruldu hayatlarımız.
Enkazın altında yatıyor sayısız canlarımız.
Nasıl iyi olunursa öyleyim, kırıldı kolumuz kanatlarımız.

DEDİM YA ESKİ KAFALIYIM BEN
Eski kafalıyım ben.
Şimdi ki aşkların aksine korkakta sayılırım.
Sevgimi gösteremem, dilden dökemem.
Bakışlarım ürkektir, gözünün içini seyredemem.
Yüzünün her santimini gizli gizli ezberler,

ESKİ ZAMAN AŞKLARI
Gel seninle el ele geçmişe gidelim.
Mesela sen sokağımdan geç kokundan orda olduğunu bileyim.
Bir gül koy pencereme, bir çakıl taşı at heyecandan delireyim.
Dokunmadan uzaktan bakışarak sevdanın sırrına erelim.

EY HAYAT!...
Ey hayat artık beni korkutamazsın.
Alacağını aldın, çalacağını çaldın,
Benden geriye ne kaldı ki, boş vaatlerine inandıramazsın.
Ey hayat silahını kuşansan da aynı acıyla artık beni vuramazsın.

EYLÜL.....
Eylül solgun yüzünle görünsen de,
Bu defa dokunma yorgun ruhuma.
Bu defa yalan da olsa, hüzün yerine şenlik dök avuçlarıma.
Bu defa esen yelin incitmeden gelsin,
Tebessüm ekle sararmaya yüz tutmuş yapraklarıma.

EYLÜL.....
Eylül solgun yüzünle görünsen de,
Bu defa dokunma yorgun ruhuma.
Bu defa yalan da olsa, hüzün yerine şenlik dök avuçlarıma.
Bu defa esen yelin incitmeden gelsin,
Tebessüm ekle sararmaya yüz tutmuş yapraklarıma.

Ey Rabbim! Bundan öteye mecalim yok artık.
Ne yüreğimde tek bir acı sözü sığdıracak yer kaldı,
Ne de canımı hiçe saydığım insanların sivri dillerine tahammülüm.
Ne hayatın içinde nefes almaya hevesim kaldı,
Ne de gözlerimde dökecek bir damla yaş.
Oysa ki söylenecek ne çok sözüm vardı,