Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

GİTME BENDEN!...
Gitme benden!
Yokluğuna her saniye ağıtlar sıralasam da,
Bir hayalin peşinde ömrü tamamlasam da,
Sana çıkan yolları tek tek ateş altında bulsam da,
Gitme benden! Nefesin yaşama sebebimken bir selamı esirgeme benden !

Sırtımda acı dolu heybem, ellerimde hiçliğim,
Ait olamadım yarin yüreğine, bitmiyor benim sürgünüm.
Dolanır dururum yollarda, kaderin yağlı urganı bırakmıyor peşim.
Göçebe ruhum gidelim, yurdu yuvası olmayan biçare garibim .

Kalbime dengini buldum, benim sandım.

GÖK KARANLIK, GÜN KARANLIK GÖNÜL...
Gönül yine beni galeyana getirme etme eyleme.
Sızıyı düşürüp yüreğime sabrımın son demlerini tüketme.
Ömrümü heba ettiğim sevgiliyi aklıma düşürüp daha fazla ezme,
Gözünü seveyim gönül yine hasreti inletip gecelere beni esir etme.

Bulutlu havaları sevmezdin ya eskiden,
Gökyüzü umudun adı olmalı diye eklerdin ya önceden.
Şimdi hiç gelme buralara sevdiğim!
Hiç dolanma bu şehrin sokaklarında.
Sen gittiğinden beri güneş yüzünü göstermiyor,
Bir sis kapladı ki bu şehri göz gözü görmüyor.

Bugün de senden uzakta akşamı ettim Sevdiğim!
Ve ben belli ki hasretin nöbettindeyim bu gece yarısı da.
Öyle bir sızı çöktü ki yüreğime sağlı sollu kıvrandırıyor.
Yine sabahı olmayacak saatlerin ayak sesleri yakından duyuluyor.
Uykum bölünsün istemezsin bilirim Sevdiğim!
Yanımda olmasan da gönlümde uyutuyorum ya seni,

GÖNLÜNDE UYUT...
Ha yaşamışım, ha yaşamamış,
Ha gülmüşüm, ha ağlamışım ne önemi vardı ki?
Nefes alıp gidiyordum ervah-ı ebede.
Kendimi unutmuşken sorgulamıyordum zehri, kederi,
Umursamıyordum kör karanlığa mecbur bırakan bu fani alemi,

Daha kaç bahar eskiyecek sana kavuşmam için?
Daha kaç dalga kıyıya vurmalı gözlerine dalabilmem için?
Daha kaç fırtına dinmesi gerek yüreğimde ki seni görmen için?
Daha kaç yılımı beklemeliyim, kalan sayılı nefesimin yetmesi için?
Saymaktan usandım ,

Sönmeyecek bir ateş senden bana miras kaldı,
Dumanı tütmeyecek, kimseler görmeyecek.
Bir ben yanacağım, bir ben küllerimi saklayacağım,
Vazgeçtim diyerek gönlü susturacak,
Seni hiç sevmedi diye ateşine odun atacağım.
Unutmak tek çare bunu gönle birgün inandıracağım.

GÖNÜL DERYA'M
Belki de hiç bir araya gelemeyecek olmamızdı,
Bizi birbirimize mühürleyen.
Gönlün gönülde yıllanacak olmasıydı,
Bu denli kökleştiren.
Vuslatı nefes nefes göğsümüzde tutmaktı,

Ne bileyim işte gönül bu söz kâr etmiyor.
Sahipsiz kalacak yüreğine,
Duyulmayacak gönül sesine,
Alamayacağı beraatine rağmen,
Katılaşıp taş gibi yığılıp kalmayı göze alarak,
Pes etmiyor.