"Bir Kadını Gerçekten Sevmek Diye Bir Şey Varsa"
En son ne zaman bir kadını gerçekten sevdin, ha?
Sessiz bir gece yarısı,
Karanlık örtüsünün altında,
Bir ruh uyanır derin uykusundan,
Yavaşça, ağır ağır kalkar bedeninden.
Güvercin miydim ben, yoksa bir unutuluşun kanadı mıydım?
Yuvasız gecelerde düşen yıldızlara dilek bırakan,
Kartal gibi yüksekten bakan ama yere çakılmış bir hayal,
Rüzgârdan bir ses duydum,
"Senin adın artık sessizlik," diyordu.
BİR SENİ SEVMELİ
Vurgunum sana, mahkûm ellerimle
Karanlık hücrelerimde geceye yaslanmışım.
Uykular haram, yürek zehir gibi sızlar,
Bu Sabah Yine Sana Uyandım
Bu sabah yine sana uyandım,
Adın dolandı sol yanımda.
Bir rüya mıdır, bilmem ama,
Sesin hâlâ odamda…
Biter diyenlere inat
Kalbimi ellerine verdim
Kalbime dokunmaya korkuyorsan
Suç benim mi?
Suç senin değil, aşkın kendi suçu
Sen “yokum” dedin belki korkudan,
Belki de sevilmeyi hak etmediğini sandın.
Oysa ben bir ömrü sen diye yazmıştım,
Kalbimin ilk sayfasına adını kandım.
Sana yürüdüğüm yol geri dönmedi hiç,
Büyük Aşklar Yarım Kalmaz
(Umuda Yaslanan Kalp)
Ve belki bir gün, hiç beklemediğin anda
Rüzgâr sana benden bir şiir getirir,
Cennetten Düşen Kalp
Bir melek misali süzülürken gökyüzünden,
Sessizce çarptı kalbim yere, kırık kanatlarıyla.
Cennetten düşen bir kalp gibiydin sen,
İz bırakarak gittin, yakamda sönmeyen bir yangın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!