Doğan Çeçen Şiirleri - Şair Doğan Çeçen

Bir adım yaklaştın,
Ama kelimeler dondu dilimde,
Söyleyemedim o son cümleyi,
Yarım kaldı aşkımız,
Kıyısında kaldı yüreğimiz.

Aşkın Nefesleri

Göklerin ötesinden indi bir ses,
Kalbime değdi, serin bir heves.
Ne dille anlatılır, ne sırra sığar,
Bir aşk soluğuydu, ruha dokunan nazar.

Sustum…
Dünya gürültüsünü yutarken
Ben bir cümle kadar kaldım,
Sensizliğin dilinde
Her harfi sen kokan,
Ve her hecesi beni ağlatan…

Aşkistan’ın Kapısı Aralanırken

Her insanın kalbinde gizli bir ülke vardır…
Adı ne haritalarda geçer ne de atlaslarda, ama varlığı hissedilir her aşkta, her gerçek bakışta. İşte bu toprakların adı Aşkistan’dır.
Bu, ne bir ülke ne de bir masaldır.
Bu, kalbin kurduğu, gözlerin çizdiği, hislerin yönettiği bir sevda cumhuriyetidir.

Korkma, solmaz kalplerde sevdanın ateşi,
İçten gelen bir fısıltı, yumuşak bir nefesi.
O benim ruhumun ışığı, sıcak bir yumağı,
O benimdir, o benim kalbimindir ancak.

Çatma, ey sevgilim, ağlama sakın artık,

BÖLÜM 14 – AŞKI UNUTAN SAATLER

Zaman akıp giderken,
Saatler unutur aşkı bazen.
Bir yerlerde donakalır,
Hatıralar ise zamana direnmeye çalışır.

Sevgili dostum, arkadaşım
Bu güzel sözlerin kalbime dokundu.
Yıldızların kıskanacağı bir gülüşe sahip olmak ne hoş bir iltifat!
Madem kelimeler benden alacaklı, o zaman onlara dostluk ve arkadaşlık üzerine uzun bir şiirle ödeme yapalım:

Aşkla doğar her nefes,
Ve aşkla başlar kainatın hikâyesi.
Adem toprağa düşerken,
Aşk üfledi ruhuna,
Havva’yı görünce ilk kelimeyi söylemeden
Aşkla “evet” dedi kadere…

Aşk, yüzyılların şarkısı,
Adem’den bu yana kalpte yankılanan,
Zamanın tozlu sayfalarında iz bırakan,
Her sözünde hayat bulan bir mucize.

O, zalimleri bile değiştirir,

Bugün yüreğimde duruşma var,
Aşk sanık sandalyesinde.
Savcı, gururum…
Avukat, sustuğum her cümle.
Ve ben…
Ben kalbimin hâkimiyim bu kez,