Doğan Çeçen Şiirleri - Şair Doğan Çeçen

Doğan Çeçen

Beni sev, ama öylesine değil
Dudağında gül, gözünde iz olayım
Geçmişe bak, kimse kalmadıysa
Ben hep oradayım, içindeki yalnızlığım

Beni sev, kırık dökük yanlarımla

Devamını Oku
Doğan Çeçen

Beni sev,
Ama yalnızken değil sadece,
Kalabalıklar içindeyken de…
Adımı söylemeden,
Adımı hissederek bak gözlerime.

Devamını Oku
Doğan Çeçen

İlhamı aşktan, kökü yürekten...

Beni sev,
Ama sıradan bir sevgiyle değil.
Göz göze gelince zamanı durdurur gibi,
Tenimi değil, ruhumu hisseder gibi sev.

Devamını Oku
Doğan Çeçen



Beni sevebilir misin,
Gecenin tam sustuğu yerde
Adımı hiç anmadan,
Sadece içinden geçerek?

Devamını Oku
Doğan Çeçen



Ben kimim, sorarım kendime,
Bu sonsuz evrende küçük bir toz zerresi mi?
Yoksa anlamı derin, gizemli bir varlık mı,
Ruhumda taşıdığım soruların cevabı?

Devamını Oku
Doğan Çeçen


Derinlerde bir soru, yankılanır sessizce,
Ben kimim? Ruhum mu bedenim mi asıl gerçek?
Yaşamın karmaşasında kaybolan benlik,
Ararım kendimi, sonsuzluk içinde.

Devamını Oku
Doğan Çeçen



Zalimleri de yazdım ben,
Karanlık bir gecenin yıldızsız yüzüne.
Onlar ki,
Mazlumun gözyaşında boğulmaz sanırlar kendini.

Devamını Oku
Doğan Çeçen


Ben şairim…
Yazdım Nemrut'u,
Ateşi gül bahçesine çeviren İbrahim'in sabrıyla.
Ve yazdım Firavun’u,
Musa’nın asasına yenilen saltanatıyla.

Devamını Oku
Doğan Çeçen

Ben, şair!
Ne kralım ne asker,
Ama kelimelerimle kurarım kaleler,
Vatanı kalbimde taşırım
Ve aşkı dizelerle savunurum.

Devamını Oku
Doğan Çeçen

Ben şairim...
Adem’le başladım kelama,
Aşk ile yoğruldum, vuslatla yandım,
Kalbimin kıblesi sevdadan yana,
Ben söze anlam, zamana iz bıraktım.

Devamını Oku