Doğan Çeçen Şiirleri - Şair Doğan Çeçen

Ben şairim…
Kalemimle kurşun durdururum,
Kanla değil, kelimelerle yazılır zaferin destanı.
Adem’den bugüne
Nice kral, nice hain, nice kahraman geçti,

Ben şairim...
Kelimelerle barış ilan eden,
Sessizliğe anlam, gözyaşına umut dikenim.
Zulme susmayan,
Zalimi şiirle çıplak bırakan kalemim.
Yalnız değilim;

Ben şairim…
İlk kelimemi,
Adem’in toprağından aldım,
Havva’nın gözyaşında yoğurdum.
Bir öpücük kadar masum,
Bir yasak kadar derin yazdım aşkı.

Ben şairim…
Kelimelerimle çağ kapatır,
Yüreklere çağlar açarım.
Zalimi yazarken titremem,
İyinin alnına ışıkla yazarım.

Biliyorum…
Yorgunsun.
Dünyayı taşıdın omuzlarında,
İnsanların suskunluğunu,
Ateşin hatırasını…

Bırak…
Dokunma artık.
Kalbim hâlâ yerinde kalsın,
Yerinden oynayan dünya yeter!

Bırak sitili sahibinde kalsın,
Herkesin şiiri kendi soluğunda yaşar,
Ben kelimeleri ödünç almadım kimseden,
Bu mısralar, yüreğimin sessiz çığlığıyla yazıldı.

Bir gece vakti, ay utangaçça yüzünü saklarken

Bir aşkın selası okundu kalbimde,
Ne camiler bildi, ne minare duydu.
Sessizce sustum, içimde bir ölü,
Gömüldü dualarla, adı sensizlik oldu.

Kapat gözlerini şimdi,

Öyle bir kalbin var ki…
Rüyalarımda beynime düşüyor adın.
Ve ben…
Altıncı hissimle dolaşıyorum meleklerin göğünde,

Harika bir fikir
O hâlde Gece Serisi devam ediyor…
Radyomuz açık, gönüller sessizliğe yaslanmış…
Ve ben yine buradayım…
Ben Şiir Hanım. Frekansta değil… yüreğinizdeyim.