Demir Lekesi Şiiri - Özge Özgen 2

İki yıldır at gözlüğü takıyorum
Şair olma ihtimalim sıfır

Yorgunum ve derisine şiir süren
bir yarayı
kendi kabuğuna
bağışlıyorum

Bundan sonra
Gençliğime dikiş atıp son cümle olarak
sıkışıp kalabilirim
buralarda

Maviyi de yüzüme sürüp
boy abdesti alacağım
görürsünüz

Ödünç bir çift ayak buldum

Şarkı söylemeyi öğreteceğim
onlara birazdan

Düz yazıya cıla sürdüm

Şiir getirin
kötü şairlerden
konuşalım biraz da

Yaşlılığın madalyası var bende bak

Üstüme rozetli
bir yer elması

Yüzüme tüküren bin yaşasın
hesabına içiyorum
bu şiiri

Kötü şairler içinse
Bir mucize bekliyorum hala

Ve, o inancın içindeyken

Eriyor elimde
demir lekeleri

Öyleyse şerefe!
Yer cüceleri

Ben, o lanet kabuğu koynuma
soktuğumda

Bütün gökyüzündeki kuşlar

Geriye dönsün diye
beklemiştim

Ellerimdeki bu pişmanlık hissinden
beni kucaklayıp
Ayağa kaldıran şeyin
Ellerim olduğunu nerden bileyim

Kalbimin üflediği yağmurlarla beraber buharlaşıp
Kaçtığım bu derinlik
İki köşeli bu devri alemde,
kendimi kendimden bile gizledim

Kavramlar değişince genişleyen yüzleri ezberledimdi

Boşluğa gel

Hadi ardından ıslık çalıp
Göğsüme de nar suyu falan dökün
Yorgunluğumu alsın

Kırkımdan sonra zil takıp
körebe oynayacağım
Zürafalarla

Karıncalarsa o filmi çoktan izledi...

Özge Özgen