Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Ne yaparsan yap
Sevmedi mi sevmiyor işte
Direğe su versen ne olacak
Ruhsuz yeşermiyor işte

Sevgilin oldum aşkın oldum

Mutlululuğu bizde bulan kalır
Gerisi misafirimizdir
Yer içer ağırlanır
İsterse yatıya da kalır
Başka beklentisi varsa

Geri dönülemez ayrılıklardan şikayet
Yalnızlık içindeki nefsin girdabıdır
Göklerden gelip madde çukuruna düşmüş
Nefsin terbiyesi köklü bir asalet ile mümkündür

Avuçların bir anda duygu doluyorsa
Şu çileli ama doğurgan rüya mevsiminde
Bir bakışla çiçekler açıyorsa gönlünde
Bilki gerçekte bahar artık sensin

Bu sabaha neler oluyor
Körpe ışıkları gözlerimi yakıyor
Kör bıçakla yontulan kılçıklı parlaklık
Takılıyor uykulu gözlerime
Pencereden süzülüp giren

Sabahın kızıllığı akşamı kış eder
Kötü günlerin gelişi önceden bellidir
Koruyabilirsen içindeki yaşama sevincini
Yüreğin seni önceden haberdar eder
Katlanılan acılar belki konuşulabilir
Ama derin acılar sağır dilsiz lal gibidir

Sabahları çok severim.
El değmemiş masum sabahları
Daha gecenin günahlarına doğmamış ;
Kirlenmemiş bakir sabahları.

Güzel koksun istiyorum sabahlarım
Her şey için çok özeniyorum
Rüzgar esse dalımdan kırılıyorum
Yağmur yağsa ruhumla ıslanıyorum
Dertlerle yaşıyorum izi kalıyor
Layıkı ile yaşayamayınca hayalleri

Bir saba rüzgarı esiyordu denizden kayalara
Denizlerin derinlerinden geldi yaşam
Islak sahillereden vurdu kendini dalgalarla
Bu yüzden her şeyin başı tuzla suymuş
Suya ilk gönlü düşen de buzmuş

Bunca yıl söndürmedim
İçimdeki sevda yangınını
Sürekli oyaladım umutlarımı
Kış oldu
Karlara yazdım arzularımı
Tipi savurdu ordan oraya