Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Büyük işlerden daha fazla haz bulsada insan
Başarmak neye yarar
Eğer o fotografta sen yoksan
İnsan vicdanı ile haksızlığa karşı durur

Hayat zaten anmakla başlar
Bir gün mutlaka bir şeyler hatırlarsın
Bazen bir uzun yolda
Yada bir bilet kuyruğunda
Tanıdık bir yüze rastlarsın
Bazen beklediğin sıcaklığı bulamaz

Deniz boşalıyor sanki nehrin ağzından
Dar sokakların ruhu üstümüze yıkılıyor bir yandan
Birer birer binalar çöküyor üzerimize
Can pazarında bir yol arıyoruz kendimize
Yalnızız biz bu sağır şehirlerde

Bulutlar yağmur olduğunda geleceğim
Uyanacak gökteki parlayan yıldızlar
O yağmurlar anlatacak ben ağlayacağım
Bulutların ardındaki güneşi mutlaka göreceğim
Bir saatten sonra acılar katmerleşiyor
Ertelenmiş hayallerim daha fazla can yakıyor

Gönül hanemde biriktirdiğim
Değer verip büyüttüğüm
Beni ben yapan her şeyim
Kurabildiğim en güzel düşlerim
Bana ait renklerin tekmili
Kırmızının hası

Dalımı kırdı deyip rüzgara küsemezsin
Bir sebebi var onuda sen görmezsin
Şimdi senden kırılıp düşen o dal
Toprakta yeşerdi oldu narin bir fidan
Kuşlar kondu dallarına
Sincaplar dadandı saçaklarına

Zararım dokunmasın diye çektim gittim
Gittim ama o gidiş bana pahalıya mal oldu
Dünyam ziyan oldu duygularım kahroldu
Planladığım geleceğim mahvoldu

Ah Dağlar aman dağlar
Amansız geçer mi? hiç
Sevdasız zaman Dağlar
Ona sıkıntı mı ? sorarsın
Bu vefasız dünyada
Birini bırakır diğerine

Allah aşkına nereye gidiyorsun?
Ne kadar uzaklaşabilirsin ki?
En fazlası gözün görme mesafesi
Ama bu alemde nereye gitsen
Kalan yalnızca bir yürek meselesi
En önemlisi göz görmese bile

Mehtabı seyrettik diye yıldızlar bize küsmüş
Kimsenin gönlü kalmasın düşüncesiyle
Dün gece yakamozları bile seyretmedik
Denizin mavilikleri de dönüp bize gönül koymuş