çimenlerin üzerine uzansam
şöyle sere serpe
mavi bulutları serseler üzerime
bir uyusam,bir uyusam
rüya görsem
seni görsem
"nakaratında hep acı
hep keder oldu
dilimizdeki şarkıların
konacak yer bulamadı kuşlar
sessizce terk ettiler buraları
ne gören gördüm
ne duyan duydum dedi
yerlerine konan ölümü
acılar biter
güller açar diyor gönül
öyle istiyor
öylesine istiyor
kışa karşı duran bir serçeler vardı memlekette
bir de anası ağlayanlar
gerisi masaldı
gerisi hikaye
"kış geldiğinde daha bi belli olurdu yoksulluğumuz
daha bi başka bükerdi belimizi soğuk
üstte başta yokluk
yüzümüzde umutsuzluğun rengi
bana kulak ver
duy sesimi
arkanı dönme bana
alma gölgeni önüne
kitabım ben
oku beni
cıvıl cıvılken bahar kuşları gibi
renkden renk iken tomurcuk çiçek gibi
ve maviden maviyken gökyüzü
çullandılar çöreklendiler üzerimize
çocuktuk gariptik yalnızdık ve ezelden fukara desem
kırdılar kolumuzu kanadımızı
sadece şiir yazarken ağlarım ben
şahidimdir gece,sessizlik,gölgem
dizelere dökülür,saçılır içim dışım
dizelerde bulurum,beni,seni
ve ağlarım,sarılırım kendime,sana
sadece şiir yazarken ağlarım ben




-
Başak Öztürk
Tüm YorumlarYüreğini düşüncelerini İnsanlığa adamış yaşadığı zaman dilimine duyarlı.. nadir bir kişilik...
Arkadaşımı yürekten kutluyor...başarılarının devamını diliyorum...