Başlıksız Şiir
Bir dağ ateşi gibi düştün
volkanlar patlatarak, yüreğime
güneş yandı, kızıl güller açtı
alev alev gönül bağımda
mevsimsizdir, sevdalar
ne gün doğumunda başlar,
ne de güneşin batışında biter.
olur olmaz zamanda açar tomurcuğunu
bir bakarsın zemheride gül olur,
bir bakarsın ilkbaharı beklemeden
Spil dağı, senin dumanın eksilmez
eksilse de yağmur olup dökülmez
yalnız kaldım umutlarla hücremde
haykırıp durdum zincirlerim çözülmez...
Spil dağını sardı amansız sıcak
Karanlıklar çökende
devriyeler kol geziyor
adım adım telörgü boyunca
yine kalbim çarpıyor
daha mutlu Türkiyem için
gün doğarken gecelerim üstüne
alnımı yıkadım dağ ateşiyle
ve sen uyurken
göğsünde açan gül
harmanlanan isyanım oldu
dağ başlarında yankılanan
.................................
.................................
sen;
benim beynimi yıkayan
ince bir güzelliksin.
bana ne arkadaş; sular akmıyormuş
elektrik yokmuş
küresel ısınacakmışısız
yol yokmuş
iş yokmuş
aş yokmuş
gözlerdeki bu devşirmeler niye?
kalplerdeki bu kin neden?
neden bu gizli düşmanlıklar
bu kan kusmalar kime?
ey insanlar, ey canlar
mavi ve beyaın ortakışını en iyi yaşayan şair...