Celil Çınkır Şiirleri - Şair Celil Çınkır

Yokluğunu teselli edecek şey olurdu
Varlığının topyekûn, ıraması olmasa
Yangını söndürmeye, düşlerden pay olurdu
Hasretin gecelere, uğraması olmasa

Ömrüme yüklediğin, gönül payından öte

İstanbul Borsası, mübarek sanki
Bilinmeli her gün tarzı gönlümün
Geçinmek zor olur olmazsa çünkü
Silinmeli her gün tozu gönlümün

Dostlar meclisinde, sürmeli devran

Kaç gün geceye döner, kapanmadan son perde
Hiç üzülme gözlerim, vurgun sona erecek
Yalnızlık kucak açsın, hicran denen namerde
Senelerin ardından, düşlerim gün görecek
Bir meltem esmedikçe, tedbirlerim nafile

Âdem’le Havva’dan beri bu kural
Tarlayı herk etmek pederin faslı
Cana can verince candan Zülcelal
Dünyaya park etmek maderin faslı

Yolun hükmü, ayan beyan ortada

“Görmelisin hâlini, kalbimi tıklatırken”
Lanetlenmiş sayarım! Kanı, yoksan içinde
Aklımı rafa koydum, kandıralı gönlümü
Simsiyaha boyarım! Günü, yoksan içinde

Umutları bitenlerin listede
Başa demir attım kahpe dünyada
Hayatımı rehin verip üste de
Kışa demir attım kahpe dünyada

Gönlümü çalalı bir saçı leyla

Çok çektin riyakâr kullardan gönlüm
Sana dalanlarda insaf çıkmadı
İnsan sandıkların olmuş kördüğüm
Özüyle sözü bir şeffaf çıkmadı

Çilelerle geçti ömrün sürgünde

Aşkta kördüğümün mimarı akıl
Çözemezsin, gel uğraşma boşuna
Katreler ummana yapınca şekil
Yüzemezsin, gel uğraşma boşuna

Sanma ki sen onu etten bir duvar

Hayal ıstarında düşler dokuyan
Tüttürür şafağa kadar düşünür
Gariplik hükmüne meydan okuyan
Oturur şafağa kadar düşünür

“Gönül dergahında olanlar sürgün”

Derenin taşını dere kuşuna
Atma sakın atma Allah aşkına
Ortalığı velveleye boşuna
Katma sakın katma Allah aşkına

Çakal ciğerinden umulmaz fayda