Çağdaş Öztürk Şiirleri - Şair Çağdaş Öztürk

Deryada balık ne bilsin suyun kıymeti!
Aşk denizindeymişim de bilmemişim;
Gönlünden atıverince anladım, kıvranarak
Bana hayat veren şey eşim
Benim aşk denizim ve güneşim
Her şeyimmiş.

Uzun özne:
[Şehirlisi-köylüsü
Huysuzu-huylusu,
İşgöreni-işvereni
Siyasetten uzak duranı
Çalanı, adam vuranı

Ya şehiri sel alırsa,
Bir sürü insan ölürse?
Çoktan ağlardım yoksa.
Hasretinden gözlerim dolu dolu
Yağacak biri dokunsa.

Görmeden söylüyorsan iftiracısın
Zehir zemberek acısın!
Gördün söylüyorsan
Dediğinle beni üzüyorsan,
Ki üzüyorsun;
Gıybet ediyorsun

Anasız ve babasız Âdem,
(Yaratıldı)
Anasız Havva
(Âdem’di babası anası)
Babasız olan İsa
(Meryem’di anası babası)

Ben artık sussam iyi olacak.

Eğer kendimi kandırmıyorsam,
Konuşursam,
O vazgeçecek geleceği yeniden kurmaktan.
Bir daha ona bu fırsatı verir mi zaman?

Bir şehir veya ülkede,
Çöpten ekmek toplamaya çalışırken kimisi
Lüks ve pahalı arabalarla dolu ise her bir caddesi;
Budur kapitalizme yeni geçisin göstergesi!

“Do you speak English? ” denince bir kadına

Geç vakit dün gece
Düşüme girince
Uçtu kalbim mutluluktan;
Dönünce ve yataktan
Düşünce
Çare kalmadı başka kalkmaktan.

Kul olduğunu bilemeyen ilahlık taslar,
Çok geçmez,bu hal üzre gerçek ilaha rastlar.
İnsanı ateş çukurundan kurtarır dostlar,
Rehbersiz şeytana kalan baş taşlara toslar.

Bizi ayırma kendinden ve o doğru yoldan;

Gitmek isteyene,
"Kalsaydın !" derler yarım ağızla,
Hele toplanıp çıkmışsa yola,
En güzel cümle, "Güle güle !"

Sen Üsküdar'ı geçmişsin;