Çağdaş Öztürk Şiirleri - Şair Çağdaş Öztürk

Realist:
Doğru gitmek doğru değil
Yamukların dünyasında;
Sırıtırsın,
Göze batarsın;
“Ne sırıtıyorsun oğlum pişmiş kelle gibi! ” derler adama;

Doktor değilim ama
Bin şey sayabilirim ölüm sebebi olarak;
İnsan,
Hastalanarak
Donarak
Yanarak

Yaradan’a bile sövülen bir şehirde,
Her türlü melanetin olduğu
Fakir ve güçsüzün hayvanla bir tutulduğu
Ve adaletin tümden unutulduğu,
Yazın ortasında bir gün, beş saat kala akşama
Kara bir kartal gibi süzüldü karanlık günün üstüne;

Aslı:

Hakkında ileri-geri konuşsun istemem kimse
“Temiz mi? ” diye kalbime bakmasınlar mümkünse.

Kenar açıklamaları:

Deryada balık ne bilsin suyun kıymeti!
Aşk denizindeymişim de bilmemişim;
Gönlünden atıverince anladım, kıvranarak
Bana hayat veren şey eşim
Benim aşk denizim ve güneşim
Her şeyimmiş.

İlk karşılaştığımızda düşmanca davranıyorsak birine eğer
Düşmanı kendiliğinden biliyor olmamızdandır bir şekilde;
“Frekansımız tutmadı”,
“Pozitif enerji alamadım” lafları
Modern izahatı olabilir işin.
Dostça davranıyorsak, veriyorsak o kişiye değer

Sen diyorsun ki,
Bir yerlerde güneş doğmakta her an,
Enseyi karartmak neden o zaman?

Sen diyorsun ki,
Her yaşta güzeldir insan;

Birini,
Açlıktan nefesi kokan ve bayılmak üzere olan,
Tavukçuya da dönerciye de götürseniz
“Kokoreç yiyecektim” demesini bekleyemezsiniz;
Tercih, toklukta başlar.

Bir vasiyetin olacaksa oğlun ya da kızına
Şöyle desen olur kuzuna:

“Zayıf yaşamadıysan bile zayıflamış öl!
Kuş gibi ol!
Yük olma milletin omzuna! ”

Kuşlar gibi uçmak istedim,
Çiçek olup açmak istedim.
Balık olup suda yüzmek
Asrın şiirini yazmak
Dilediğim gibi gezmek
İstedim.