Burhan Güler Şiirleri - Şair Burhan Güler

çeneni avuçlarının içine alma,
öğle mahsum durma,
beni yüreğimden vurma...
hadi,çıkar çeneni avuçlarından,
gül biraz,
kahkahalara boğ kendini.

Doğuda çocuklar üşüyor
Küçücük elleri buz kesilmiş soğuktan.
Ayakları yarı çıplak ve çatlak,
O küçücük yüzlerinde buruk bir tebesüm
Kimisinin parkesi,
Kimisinin ise çorabı yok.

paltonuz yok diye,
titrediniz mi?
ayakabınızın altı delik diye,
üşüdünüz mü? hiç...
ayağınızı suya,çamura değdirmemek,
korkusuyla yürümek,

Seni kelimelere dökmek,
Ak kağıtlara sığdırmak,
Dağlarla,denizlerle,okyanuslarla kıyaslamak,
Sevginin kutsallığı karşısında az kalır.
Ninilerlerinle uyuttun,
Sevgiyle,

Bu gün eğer ülkemde,
Açlık ve yoksulluk yaşanılıyorsa
Bir parça ekmek kapmak için
Çamurlarda boğuşuyorlarsa,
Karınlarını doyurmak için,
Çöplükten,ekmek topluyorsa çocuklar

aklıma sen geldin yine,
nabzımın düzensiz çarpıntılarını hatırlıyorum...
seni gördüğüm o ilk gün,
bir bahar sabahının serinliğinde,
ellerinde kır çicekleriyle,
dağdan köye inerken görmüştüm.

sen ağa kızısın,
ben ise moraba...
seni sevmek yasak bana.
kıçımdaki dona kadar,
ağa babana borçlu olduğumu bilirim,
seni komaz bana.

Hiç göremesemde seni
Kilometrelerce uzakta olsanda
Canımı acıtsada bu senin özlemin
Sensizlik bir çığlık gibi çöksede üstüme
Bir çağlayan olur akarım sevdana
Ben sularımı sana kavuşturmaya çalışan bir ırmak

benim sevdalımın,
bembeyaz elleri vardı.
omuzlarında simsiyah saçları
gözleri vardı, sevdalımın...
zeytin karası gözleri.
her biri birer ay parçası sanki,

Sol yanım ağır,
Sol yanım yaralı,
Solumadan,
Solumdan vuruldum.
Mevsimlerden bahar dı,
Ankara,karşı yakada