Ay giderken Güneş doğdu
Ay; “Akşama beklerim” dedi…
Güneş; “Sabaha görüşürüz” dedi…
Sonra hatırladılar ki; gidecek yer kalmamıştı...
Ay; “Ne yapalım aydınlatmam artık geceyi” dedi
Tüm duvarları fotoğraflarla kaplı bir odadayım
Beynimde maziden görüntülerle vehimler
Elimde bir kadeh, önümde bir parça peynir
Sürekli geçmişte sana yazdıklarımı okuyorum
Bazen satırları atlayarak bazen içime kazıyarak
Kimi satırlarda sevgi, kimi satırlarda öfke var
Neredeyse Sonbaharı bitirdik
Sunun şurasında kaç gün kaldı…
Düşünüyorum da her Kasım gibi,
Birden canım “Sen” istedi…
Sensizdim çoktan ondandır sanırım
Bir şeyler dizmek istedim ama olmadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!