Yalnızlıklar düşmüş sokaklarda
Kalbimin ritmik atışları gibi adımlarla
Gece içimi ateş gibi dağlarken
Aklımda bir isyanla yürümekteyim…
Korkuyorum bu sessizlik hücremde
Bak kalbim!
Yaşam nehrinde sular çok hızlı akıyormuş
Çok koştum aralarda ama yetişemedim
Sonbahardaki milyarlarca yaprak gibi,
Hafif ve dansı andıran bir edayla,
Süzülüp değme anını bekleyerek toprağa,
Rüzgâra kapılıp yaşamda salınmak neden?
Bulduğunda hoyratça sarf et zamanı!
Gün İstanbul’da Sonbahar
Aylardan Ekim, ayın On'u
Güneş var fakat hava serin
Belki soğuklara daha var
Ama ben yine de üşüyorum
Bana; “Sevmek lazım” dediler
Maç biter, uzatmalar oynanır
Uzatmalar biter, penaltılar başlar
Ve ardından her maç sonunda biter
Duruldu sular fırtınanın ardından
Geride sahile vuran kabuklar kaldı
Bakmak istedim fakat korktum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!