Yalnızlıklar düşmüş sokaklarda
Kalbimin ritmik atışları gibi adımlarla
Gece içimi ateş gibi dağlarken
Aklımda bir isyanla yürümekteyim…
Korkuyorum bu sessizlik hücremde
Sonbahardaki milyarlarca yaprak gibi,
Hafif ve dansı andıran bir edayla,
Süzülüp değme anını bekleyerek toprağa,
Rüzgâra kapılıp yaşamda salınmak neden?
Bulduğunda hoyratça sarf et zamanı!
Maç biter, uzatmalar oynanır
Uzatmalar biter, penaltılar başlar
Ve ardından her maç sonunda biter
Duruldu sular fırtınanın ardından
Geride sahile vuran kabuklar kaldı
Bakmak istedim fakat korktum
Gece yağmurlarına
Diyorum ki;
Rutin şırıltınız ile birlikte,
Karanlığınızdan bir gökkuşağı çıksa!
Ama olmuyor
Gece yağmurları hep karanlığa düşermiş!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!