Bu devirde çocuk olmak da zor,
Büyüyemiyorsun mesela,
Kelebek misali,
Üç günlük ömürde kalıyor nefesin.
Büyümek daha da zor,
En zor olan, susmak içindeki fırtınaya,
Dudaklar mühürlü, kelimeler yara.
Her sözcük bir hançer olur kalbine,
Konuşsan da acır, sussan da yara.
En zor olan, unutmak bir düşü,
Herkes bir yana devrilmeni ister,
gözleri üstünde, beklentileri ağır,
bir yandan çekiştirir seni yaşamın kolları,
bir yandan bırakmaz peşini kendi gölgelerin.
Hayata tutunmak zor zanaat bu devirde,
Venedik’te bir gece,
suların gölgesine düşer kader,
yolculuklar birikir,
sevdanın en güzel hali gibi,
belki de haşa,
şairin yazmadığı bir dize.
Ayrılık sînemi yaktı da geçti,
Gözlerim hasretle aktı da geçti.
Gün yüzlüm, ay yüzlüm, baharım, yazım,
Sensizlik ömrümü çaldı da geçti.
Yeller mi aldı da kokunu benden,
Unuttum dersen yalan, biliyorum,
gözlerindeki gölgeyi görüyorum.
Her kelimede gizli bir iz,
o eski hatıra, yüreğinde sessiz.
Sözlerin kopkoyu bir perde gibi,
O yar bana deli demiş, divane demiş,
Aklımı başımdan almış, serseri demiş.
Gözlerimde bir hayal, kalbimde bir yara,
O yar bana deli demiş, divane demiş.
Sevgisi bir rüya, aşkı hayaldi demiş,
İyiyim desem yalan olur,
İçimde fırtına, dışımda huzur.
Gülüşüm sahte, gözlerim dalgın,
Kalbim yorgun, her nefes kaygılı bir yangın.
Sorana tebessüm ederim belki,
Gam yükünü sırtlamış bir garibim,
Ne bahara ne de yaza sahibim.
Sevda sofrasında yerim yok artık,
Yalnızlıkla dost, hüzünle akrabayım.
Geceler fısıldar eski hatıraları,
Bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi,
Gönlümün sokakları tenha şimdi.
Sesler kayboldu, sanki herkes gitmiş,
Bir ben kaldım, yalnızlık yetmiş.
Zaman usulca dokundu yüzüme,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!