Bir insan nankörse elden ne gelir,
İyilik edersin, kötülük gelir.
Dost diye sarıldın, hançerde gelir,
Gör ki dünya böyle, vefasız dolu.
Ne umut beslersin, ne de güvenme,
Zararına seviyorum seni,
bile bile ateşe yürür gibi,
kendi kendime yangın çıkarır gibi,
yarasını saracak derman yokmuşçasına,
dönüşü olmayan bir yola sapar gibi.
Ben zaten siyahım, sen neyimi karalıyorsun,
Karanlıkla yoğrulmuşum, daha neyi boyuyorsun?
Hayatı ben tüketmişim, sen neyimi alıyorsun,
Solmuş bir bahçedeyim, hangi çiçeği koparıyorsun?
Geceler dostum olmuş, yıldızsız gökyüzünde,
Ziyan oldu günlerim eyvah,
Her anımda bir hüzün, bir ah.
Nicedir umutsuz bir sevdadayım,
Ne başlangıcı var ne de bir sabah.
Her umut, içimde bir kor gibi söndü,
Zemheri gecesi, çöker yalnızlık,
Ayaz vurur yüzüme, donar soluk.
Kar beyaz örtüsüyle gizler uzaklık,
Öyküler susar, yürekte buruk.
Issız sokaklarda sessizdir kuş,
Zemheri ayında üşür yalnızlık,
Her nefes bir öyküdür, yakar ıssızlık.
Kar taneleri susar, sessizdir kuşlar,
Sevda küllenir, hasretle dolar.
Gecenin koynunda bir ateş yanar,
Ecel, zarif bir serçe gibi,
bir gün ansızın konar omzuma.
Sevda, yılları çürüttüğüm bir kafes,
içinde feryat eden bir nefes,
vuslata hasret.
Feryadım arşa çıktı bin elemle,
Hançer gibi indi her kelam kederle.
Şeytanı azat ettim bir hevesle,
Nefsim ruhumu büktü benim.
Fakirlik taht kurmuş gönül saraya,
Gülü sev, fakat dikeni incitme,
Nazik ol, her nefesi zayi etme.
Aşk ile her renge saygı duymaktır,
Bir gönülde kimseyi dargın etme.
Bir rüya geçer, adını fısıldar rüzgâr,
Yüreğimde senin yankın uzar.
Bir damla umutla başlar her bahar,
Ama sensiz bahar bile kederden beter.
Kalemim seni yazmaya mecbur,
Mısralarımda sitem, gizli sen, biraz huzur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!