Behçet Necatigil Şiirleri - Şair Behçet ...

Bu tempo, artan doz
Yalnızlıkta, alkolde, acıda
Kimse kimseyi sevemez oldu.

Kendimize bile fazla
Gelirken hazırlık

İnsan hiç olmazsa arada bir uğrar,
Böyle ihmalci değildin önceleri,
Biliyorsun, seninle avunuyorum,
Sana gidiyor yollar.
Akşamları parkta oturuyorum,
Haber soruyorum akasyalardan.

Bir açılma yorabilir insanı
Paslı rezeler, kaynamış menteşeler
Nasıl açılır pancur
Güneşe.

Arada yağlamak, esnetmek gerekirdi

Öylesine olmalı ki değinme
Döllemeli, yetmez orgasmus.
Embriyon ve dölüt
Başlamalı büyümeye beyinde.

Gevşemeden az sonra kollar

Vurur tahtaya bir taşa
Kağıtlara yazar
Duyar biri
Gelir sese.

Kapıda zincir kimsiniz

Vurur yolda giderken.
Ve durgun en şen sofralarda bile.
Tantalos'un dalları gibi gece yarısı
Çekilir geriye, uykular insafsız.
Yarınlara güvenen sımsıkı giyinik
Gövdelerde eğreti

Sözlüklere kalsa
Ateşte masal hayvanı
Bir insan olmasın
Ateşler yaşam lavları.

Ejder derler aşka

Belki ancak akasya ağaçları
Çıktınızsa yok park,
Birleşik kapları ömrün
Tek hüzün çizgisinde.

Bakın defterlerinize

Baktım seneler kuş gibi uçuyor,
Baktım sonum bir avuç toprak - -
Sevdim gençlik icabı
Ağaca bağlandı yaprak.

Ey dost, rüyamı hayra yor,

Öldü
Gömüldü
İçmeye gittik
Evlere dönüldü.

Çoktu dostları