Hep böyle:
Kömür aldı, mendiller sallandı;
Trenler gitti ona doğru,
İstasyonda deliler gibi bunaldım.
Hep böyle:
Az geri çekilme her yeni yapı
Geçsinler geniş
Taşıtlar adam almıyor, geçsinler geniş.
Onlar eski yürekler, eski evlermiş
Bugünküler koz kabuğunda
Kimi kağıtlar
Aydınlığa tutsanız
Çizgi, resim, bir şekil.
Ya da gizli mürekkeple yazılmış
Boş görünen sayfa
Okunur ısıya yaklaştırınca.
Felaketler, üzüntüler!
İpiniz aşar başımı, düşer yere,
Ayağıma dolaşmasını beklersiniz.
Ya ben yine tetikteysem,
Yine atlarsam tam vaktinde,
Ne dersiniz?
Bir kişiyi sevgilerde görmeye
Kaç kapıdan geçeceksin:
1) Kimlik kartı
2) Yanına katılanlar
3) Bırakın eşyanızı - -
Son kapı açılınca karşında başkası.
Sıcak çok sıcak
Alışmış olmalıydık
Sıcağın geçmişi var
Buzun geleceği yok.
İçimize kapandıkça hüzün
-
Mensur Tecelli Varol
Tüm YorumlarBehçet Necatigil tabiri caizse şiirimizin ordinaryüs profesörlerinden. Edebiyatla çok içli, dışlı bir insandı. Edebiyat onun tam anlamıyla hayatıydı. Böyle bir şair, bir daha dünyaya zor gelir.