Sinekler en çok onu seviyor
Çaresizliğin kollarında
Ve yakıcı bir güneş ki sorma
Yüzyıllardır coğrafyasında
Açlık ki en çok onu dövüyor.
anam cahildir benim,
babam konkenci.
yüreğim şuncuktur benim,
ellerim demirci.
parmaklarım kaynak tutar,
Dünya dedikleri akıllı varlık
İnsanları dışında barındırıyor
İçine alsaydı kokuverirdi zira
Kusardı zavallıcık...
Beni sorarsan şayet;
Kadim hüznüm hala kaim Rasim.
Baba yadigari gecekondumun
Bahçesindeyim yedi yirmi dört.
Çocukken diktiğimiz akasyanın
Dibinde oturuyor,
ben etiyopyalı jimaji,
on bir yaşındayım.
kenya'da, bir mülteci
kampında kalıyorum.
ve seni beyaz insan, seni,
baş tabibin odasındaki
kardan adam, ne şanslısın
ellerini biz yaptık,
gözlerini biz yaptık,
seni tanrı değil,
biz yarattık.
Gün gelir de ölürsem şayet;
Girersem kara kabire,
Nice kuraklık görür de mezarım,
Gene de yeşil biterse üstümde habire,
Bil ki ben hala ağlıyorum orada.
iki ülke bilirim;
birbirine komşu, hudut.
iki ülke bilirim;
yüz ölçümleri aynı,denk.
karamsarlığa yer yok,
umut doludur umut.
Ergenlikle sek sek
bitermiş derler,
Halt etmişler.
Ben hala devam ediyorum.
Asfaltına çizgiler çizdiğim
sokağın sonundaki meyhanede.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!