Yılmaz Canalan Şiirleri - Şair Yılmaz Ca ...

Yılmaz Canalan

Sinekler en çok onu seviyor
Çaresizliğin kollarında
Ve yakıcı bir güneş ki sorma
Yüzyıllardır coğrafyasında

Açlık ki en çok onu dövüyor.

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

anam cahildir benim,
babam konkenci.
yüreğim şuncuktur benim,
ellerim demirci.

parmaklarım kaynak tutar,

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

Dünya dedikleri akıllı varlık
İnsanları dışında barındırıyor
İçine alsaydı kokuverirdi zira
Kusardı zavallıcık...

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

Beni sorarsan şayet;
Kadim hüznüm hala kaim Rasim.
Baba yadigari gecekondumun
Bahçesindeyim yedi yirmi dört.
Çocukken diktiğimiz akasyanın
Dibinde oturuyor,

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

Bir bilmecem var
Çocuklar,
Olgunlar,
Yaşlılar...

Kızıl kırmızı kızları,

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

ben etiyopyalı jimaji,
on bir yaşındayım.
kenya'da, bir mülteci
kampında kalıyorum.
ve seni beyaz insan, seni,
baş tabibin odasındaki

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

kardan adam, ne şanslısın
ellerini biz yaptık,
gözlerini biz yaptık,
seni tanrı değil,
biz yarattık.

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

Gün gelir de ölürsem şayet;
Girersem kara kabire,
Nice kuraklık görür de mezarım,
Gene de yeşil biterse üstümde habire,
Bil ki ben hala ağlıyorum orada.

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

iki ülke bilirim;
birbirine komşu, hudut.
iki ülke bilirim;
yüz ölçümleri aynı,denk.
karamsarlığa yer yok,
umut doludur umut.

Devamını Oku
Yılmaz Canalan

Ergenlikle sek sek
bitermiş derler,
Halt etmişler.
Ben hala devam ediyorum.
Asfaltına çizgiler çizdiğim
sokağın sonundaki meyhanede.

Devamını Oku