hayal eden var mı hiç
elde edilebileni.
insan bu, imkansızı düşler,
çünkü bilir talihin onu
kolay vermeyeceğini.
evden çıktım, söz çarptı yüzüme
her yerde ve her an söz.
kulak verdim sokağa söz,
biteviye söz insanlarda
akşama düğüne gider gibi
süsleniyorlar dudaklar da.
alelade bir çakıl taşından farkım ne benim?
her gün binlerce insanın umursuzca üstünden geçtiği,
kanadı çürümüş, kaldırımda yatan serçeyim.
davetli olmadığım bir düğünde oturur gibi kaldım dünyada.
geçerken, kaptanın uğradığı adaya bıraktığı bir izmarit,
şehir aynı şehir
sokak aynı, ev aynı,
dünya da aynı dünya fakat
bir gariplik var bende
zengin desem değilim
ne evim, arabam,
öyle büyülüdürki o
asla ve kat'a bıkmam dediğin
bundan ötürü tüm
ömrün boyunca
usanmayacağını düşündüğün
bir döneme ait
bugün bir cenaze geçti sokaktan
kaldırımda durmuş ağlıyordum
onlarca mendil uzatmıştı insanlar
kimin öldüğünü bilmiyordum
oysa nasıl da güzel bir gündü
hadi halay çekelim
dedi çiçeklerden biri
yazıdaki diğer çiçeklere
içlerinden bıyıklı olanına
potpori söylettiler
mikrofon diye
çorabımın tekini aradım
kahvaltı ettim mi bilmem
düştüm sabahtan yollara
tüm kenti dolandım
yok işte, yok yok yok!
sevgilim
olacak şey değil ya
pek de zahid değilim
sen bir ensar kadar dindarsın oysa
sevgilim
bir elma kopardım
bir elma daha
sonra bir elma daha
beni de kopar dedi biri
beni, beni de dedi, bir öteki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!