Kafasına sıkar Urfalı çocuk,
silahçılık oynarken
İbrahim amcasının.
Sonra hoyrat okur
başucunda bildiğince
Görünce kanlar içinde
üç oda bir salonun var.
gündüz güneş misafirin,
geceleri ay
bir de kara sinek unutmuşlar içinde
vızıldar durur.
yalnız değilsin sen, kiralık ev,
bir ilkbahar günü, sevgilim;
bir ilkbahar günü kırlarda,
koşmuş,
gülmüş,
yorulmuş.
yan gelip uzanmış toprağa
benim şu kahrolası ruhum
dünyaya gelmeden evvel
o zamanlarda bile
sarsak sersem dolaşırken havai
sehven ya da merakından
bir dövmeciye girmiştir.
şu çayhanelerde otursan
kaç gün kaç yıl oturabilirsin
bakarsın iler tutar yanı yok
gider parkları gezersin.
tanıma gelmez suretleri
önünden otobüsler geçtikçe
nereye gittiklerini soruyor.
o, şehirleri bilmiyor.
tam otuz sekiz yıldır baktığı dağ
karşısında durmasa
denizi görecek
bigünah kuzuyu bile sevemezsin bazen
bahar mahar romantizmi, fasafiso
insan öyle bir noktaya gelir ki
inanmaz soluyan hiç bir şeye
mesela çiçeğin biri
çeksin kınından hançerini
pıtlayan bir musluk sesi
içimin koridorlarında.
düştüm peşine sesin
bu ses hangi odada?
dolaştım odaları bir bir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!