kötürüm bir bilyeye bile imrendim
ki o haliyle bile var bir değeri.
kör topal yuvarlansa da oyunda
atılmıyor hiç değilse
çocuğun vazgeçilmezi.
Otur İdris Efendi
Al yüz lira helalinden,hakkındır.
Beni yıkar da paklarsın
Patiskaya sardığın lahza
Şu elli lirayı
Kaşla göz arası
dünyayı farklı algılıyordum:
çiçekleri ve kuşları düşünüyordum yalnızca
evreni yüreğim denli sanır ve
koşardım sokakları pervasızca
en absürt hülyam tusubasa olmaktı
pişpiriği köpekler oynasa kahvede,
kediler simitçilik yapsa;
eşekler otobüs şoförü,
keçiler taksici, koyunlar memur…
her gün yürüdüğümüz şu cadde
yılanın, çıyanın, akrebin malı…
elma severim,
portakal severim,
mandalin severim,
kısacası meyve severim.
ama bir meyve var ki; daha severim.
ağacı sensin,
Kafasına sıkar Urfalı çocuk,
silahçılık oynarken
İbrahim amcasının.
Sonra hoyrat okur
başucunda bildiğince
Görünce kanlar içinde
gizlesin diye ürken bakışlarımı
başımın üstündeki kasket.
görmeyin diye korkak bacaklarımı
giydiğim pantolon.
sırtımdaki onlarca iğneyi gizler
gövdemi saran pardösüm.
üç oda bir salonun var.
gündüz güneş misafirin,
geceleri ay
bir de kara sinek unutmuşlar içinde
vızıldar durur.
yalnız değilsin sen, kiralık ev,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!