Azem Kurt Şiirleri - Şair Azem Kurt

Sen meleğin kanat çırpışları gibi
Yüreğin derinliklerini soluyan
Karanlığın sesinde
Aydınlığın nefesinde
Gülün dikensiz bahçesinde
Yol alansın

sen gecelerimde uykularımın hırsızı
düşlerimin arsız biraz da utangaç kızı
bak sana uzanıyor parmaklıklar ardından bir yürek
alır mısın
yalnız biraz ürkektir
taşır mısın avuçlarının sıcaklığında

Seni aramak varsa eğer sayfalarda
Bil ki yüreğin sıcaklığı vurmuştur
Derinliklerinde sayfalarına
Düşün ki sen kara bahtın aydınlık yüzü
Güneşin narını serinletensin
Düşün ki fani bedenin misk i amberi

selvi boya ince bele bir kemer
o gözlere mahrum bakış takayım
ben yolunda sen kolumda
sen her daim yüreğimde
gerekirse in dibinde
aşk yolunda öleyim

bulutlar ağlıyordu
güneş sırılsıklam olmuştu terden
birden
rüzgar çelme taktı karanlığa
ve
bir ay doğdu ana rahminden

bir gün bir baba
ay doğunca koyuldu yola
hava nemli
hava ayaz
yerler ise bembeyazdı
babada dert

yalnızlığın sofrasında yudumlarken bedeni
alaca karanlık çökmüştü şafağın üstüne
bir demet bulut
ardından yağan yıldızlarla geldiler
geldiler saran kollarıyla
vakit tınısıyla yarışıyor

etli dudakları
esmer teni
dolgun etiyle karşımdaydı
baktıkça gözlerine
içim titriyor
yüreğim sızlıyordu ya

Dağlarda bir çiçek
Yüzünde yeni kanatlanmış bir kelebek
Yürek sıcaklığı bedenimde cennet misali
Çıka gelen sen
Bugün doğmuşsun bir ay misali
hoş geldin diyorum ya sana

sen
gizem yüklü dünyanın kor bakışlı hasreti
sen
gözlerim derinliklerinde sakladığım hasretim
sen
ruzgarında savrulduğum kadınım