Ayhan Yaymaz Şiirleri - Şair Ayhan Yaymaz

Kaç şiire sığardı ki gözleri,
Bir mısrada başlasa, öbüründe taşardı,
Geceyi yutardı bakışlarıyla,
Ve yıldızları sustururdu tek bir bakışıyla.

Göz yaşlarımla yazıyorum bu satırları
Yüreğim paramparça,
Ne bir sığınak kaldı gecelerde,
Ne de adımı anan bir dua.

Gözlerin güneş gibi,
Güneş doğarken saçılan o ışıklarda kirpikleri,
Toplasam dünyadaki bütün çiçekleri,
Belki gözlerini çizerdim ama bir bakışına yetmezdi.

Çünkü senin bakışında,

O da öyle bakmasaydı, öyle güzel bakmasaydı, Hakim Bey,
O gözleri, o kirpikleri, o kaşlarıyla beni yazgıma çivilemeseydi,
O gülüşüyle içimde bir bahar koparmasaydı,
Saçları rüzgâra değip de beni delirtmeseydi,
Vallahi de billahi de ben böyle yanmazdım!

Seviyorum seni.
Bu bir suç duyurusudur,
Gönlümün mahkemesinde sanıksın,
Yargısız infaz edilmiş düşlerimin faili.

Delillerim var, inkâr edemezsin,

Ben ki hasrete pervane,
Gecelerin titrek alevinde yanarım.
Adını anmaktan eskimiş dudaklarım,
Zamanın unuttuğu bir dua gibi,
Gözlerimde mühürlenmiş bir hikaye.

Hasretim olur, iki kaşının arası,
Kapanmaz bir mesafe, vuslatın yarası.
Bir nefeslik yakınlık, bin ömür kadar uzak,
Kalbimde taşıdığım, sensizliğin tuzak.

Vuslatımdır gözlerinin karası,

Her şeyi unut,
Ama bir şeyi asla:
Beni senden, seni sevmekten
Vazgeçmek zorunda bırakışını…
Derler ya hani,
Sana son şiirimi ayağı kırık bir at getirecek,

Bir bakışla başlar bütün evren,
Gözlerinde yankılanır ilk söz,
Bir gülüşünle ısınır zaman,
Sen istersen anlam kazanır her şey.

Sen susarsan dil yetim kalır,

Artık bundan sonra kaça deseler hiçe sayarım,
Hangi terazi tartar ki bir ömrün sessiz ağırlığını?
Hangi söz dindirir bir kalbin kendiyle kavgasını?
Ziyan olmuş her düş, her iz,
Bedenime kazınmış birer kara yazı.