Her adımda biraz daha suçluyorum yüreğimi anlam veremediğim acılarla. Öfkenin en delisi yakıyor içimi ve kudurmanın eşiğinde kabaran bir göğüsle, hızlı hızlı soluk alıp vererek dizginlemeye çalışıyorum isyanımı. Korkuyor muyum? Hayır! Susuyorum, çünkü konuşursam kavrulacak dört bir yan, alazıyla söyleyeceklerimin.
Anlayamadığım ne çok şey var ama anlayıp da sorgulamak istediklerim de bir o kadar fazla. Herkesin diline yerleşen sözlerde kestiği ahkâmlar ve kül bırakmaması hiçbir yerde, alt üst ediyor içimi. Neye dayanarak koyuyorlar öngörülerini ve nedir onları bu öngörüyle baş başa bırakan? Hangi güç onları bu denli söz sahibi ederken, ne cüretle oyunlar oynarlar insanların, dünyanın kaderi üzerine?
Niye herkes en güçlü olmak zorunda? Niye herkes kendini savunamayanlara saldırır? Ve niye ille de değerlendirmek istenir yapılanlar? Beğenmeyebilirsin, hatta nefret bile edebilirsin. Ama hiç kimse, hiç kimseye veya hiçbir şeye karşı gücünü gösterme hakkını veremez. Bunu yaptığımız anda kendimizi üstün görüp, “Ben en büyüğüm” edasıyla dolaşmaz mıyız etrafta? Ben de yapmadım mı bunu zamanında? Evet! Maalesef ki evet! Ve şimdi suçluluk duyuyorum bundan. Üzgünüm.
yalan bir koşturmacanın içinde
habersiz saatlerden
yuvarlanıp
sığınmalı en kuytusuna
kayıp kentlerin derinlerinde
“ister yalnızca çocuklar
önce almak gelir onlar için
aldıkları ölçüde verirler
sonra daha da çok isterler
bencilce”
galiptim ilk geldiğimde hayata
haykıra haykıra
zafer çığlıklarıyla
şımarık biraz da
hep geldik
bir cenin gibi içimde yaşayacaklarım
sarhoşluğum
erken gelişlerin
hep geç kalışlarından
nefes alışlarımda diriliyor her an
yalnızlıkla savaşlarım
asla pişman değilim
hırçınlığından duyumsamalarımın
şiddeti vurdu yalnızlık
ısrarla
şiirlere
bir çığlığa tutundu yüreğim
bir ney üfledi hayatıma bir peri
haykırdım
susturamadım bu kez kendimi
çağladım
dereler ne ki
beklenmedik bir sancının telaşında sızı
kurşunlar giriyor bedenden içeri
ikincil bir örgütlenmenin elebaşı yürek
rakkaselerin elinde
baştan çıkarıcı sözlerle bezeli kadehlerin sıcağı
bir insan
güne açtı gözlerini bugün
gönlünce
kıpırdadı önce
rahatsız yattığı yerde
hayat
bir kez daha karşı koyuyorum
sana
bir kez daha
aldırmıyorum yüreğime batan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!