Atilla Güler Şiirleri - Şair Atilla Güler

henüz başlamadığım bir şiirsin sen
pencereme değen yağmur damlalarındaki ses
ve balkonumdan bana bağıran dalgalar

içmediğim kırmızı şarabın yakut renginde
dilimde dans eden kekremsi tadının düşlerisin

dudağındaki son çatlak
…bendim
/ve/
son bakış gözlerindeki
…ya da ben öyle sanıyordum

ardına düşen her duygu
sağanak bir esrikliğe davet
nisan yine oyun oynuyor
baharın ilk demlerinde
leylakların kokusunda solunan
her yüreğe açık kapılar

ayrı oluyor sevme halleri
ben bağrımı açıyorum
içime koymak için
sen şiirler yazıyorsun
romanlar tüketiyorum sevdamız üzerine sözlerle bezeli
gülleri deriyorsun sen bahçelerde

sevgiye yazılmış tenimde
kurudukça gün
yanıyor kini yalnızlığın
nefrete batırıp sözleri

yılların yükünü
yakmış en derininde ruhunun
üst üste giyilen ne çok günahta sürünüyor lanet

zehrin imbikten süzülüşünde yitiyor güzellik
son saniyeleri ütopik bir düşlemin

vuruyor ay
penceresinden içeri gönlümün

şarap kızıllığında
bir şarkıda uçuşuyor düşler

manastırlarda sürünen soğuk yalnızlığın
içinden kopup gelen bir ateş parçasına
yazıldı ferman
ardına düşen her sözü içine çekip
doyumsuz bir açlıkla kınından çıkardı hançerini
vurdumduymaz

iğdiş edilmiş düşlerin var senin
ne zaman anlayacaksın
bir parçası olduğunu özleyişlerimin
aslında senin döküldüğünü
her dizeden…imgelere bulanmış
ve kısır döngülerimde sana düştüğünü yüreğimin

ansızın çalan kapının ardına saklanmış
karası yılgınlığın
teslimiyetine yakılan saatlerde
hiç kalmamış kül
esaretin hırçın kızgınlığında
dolanıp durur ıssız yalnızlık