Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Öyle bir hale bürünmüş dünya,
Hakikâte bürünmüş yalanlar,
Selamlar hep doluymuş rîyalarla,
Nasihatlere gizlenmiş kıskançlıklar..

Meskenim benim beyâban,

Saklanan sırlar ifşa olur,
Hakikat yüzüne doğrulur,
Yatsıya kadar dayanmadı,
Yalanlar sabredemedi vuku buldu..

Takkeli şeytan dilden döküldü,

Göz kapaklarımı iki parmağımla birleştirdim,
Bacaklarım titredi duygularıma yenildim,
Gözyaşlarımla iliklerime kadar ıslandım,
Bulutlar dağıldı güneş yeniden parladı..

Bakışlar sakindi, tebessüm sıcaktı,

Gücün sesini kullandım,
Alevli geçide doğru ilerledim,
Kuru bir sesti,
Sıcaklık, bir duvar gibi çarptı..

Ben gözlerime inandım,

Gökyüzünü kucaklayan bulutlar,
Toprak anadan müjde var,
Güneşin tanecikleri düştü,
Ağlıyor gökyüzü bağrından bulutlar..

Camların güzelliği sadelik nişanesi,

Yalan hapsetmiş bedeni,
Nerede şu deli kasveti,
Yanımda gezdiririm hayalimi,
Bir kaybolur birde yok mu cesaretim..

Dağlar yürür üzerime,

Tertemiz umuda kaftan diktim,
Acımasızca abandılar üzerime,
Pıhtılaşmış kan fışkırırken,
Kendimi toparladım güçlükle..

Yalan yutmuyor hileyi,

Beni özgürlüğümle yalnız bırakın,
Gönüllere sahte gülücükler ediyor akın,
Hüzün doldu yüreğime özgür bırakın,
Bir fotoda hapis ediyorlar bizi mahkum kaldık..

Dostlarımın sert sözleri etti kulağımda yankı,

Sükûtu cihette yalnızdım,
Yalnızlık bana yalnızlıkla vardı..
Ne vardım ne yok, sükûtta aslım,
Gözlerim âmâymış, oysa yalnızım..

Bâhâ çöle hasret,

Deliler zaten yalnızdır,
Tersine doğru yalnızlar delidir,
Kayıp, arıyorum geçmişin esrarengiz izlerini.

Sözlerimin şarkısını içimdeki deliye,
Haykırıyorum melankolik sözlerin kasvetine,