Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Olamadım ben kul abad,
Olamadım bir maskeye surat,
Dal kırıldı affetse masum değil rüzgâr,
Nefes bekler bir göğüs can için,
Köse kaldı fikrim kederli..

Sessizlik savaş çığlıklarından,
Ölmek üzere olan feryatlarımdan,
Bin kat kötüydü inleyen sancılarımdan,
Ah şu sessizlik uslanmıyor fıtratımdan..

Kekliğin duyuldu ötüşü,

Tavsiyelerle düzeldik son sürat,
Sillesi yedik dostun tavsiyesine kandık,
Suistimal edildi gönülde akan gözyaşı,
Anladık bize kendimiz dost kaldık..

Her kelama meyilli bu çirkin çocuk,

Yüklü hafif fısıltılar beni yaraladı,
Güzel yüzlü insanlarda..
Gerçek üstü bir çirkin sırıtış,
Hep bir belirsizlik içinde günah..

Sıcak kelimeler zihnimden kalbime,

mezarlar, yokluğunu oynayan çizgi film,
sonradan intikal edenler, seni oynuyor,
her anı senle bitkinim,
zamanı, senle biriktiriyorum..

duygularımı tekmeliyorsun,

Yay kaşlı, hafif esmer,
Hüznün çehreyi bıçak gibi keser,
Yaşı küçük, gönlü derya seher,
Feryadı duyulmadı sükût eder..

Aklını yaşından almaz,

Minicik bir kanarya,
Gökyüzünden uçup omzuma kondu,
Huysuz çocuğun kenara fırlattığı,
Oyuncaklar gibi denize devrilmiştim..

Sessizlik ve yalnızlık,

Masum Bedenler,
Kirli eller,
O ellerdeki düşler,
Zihnin kirli emelleri,
Hayattan koparılan çiçekler..

Buyur, sana ayrılmış şu çukura yat,
Sonumuz bu değil mi..?
İstediğin kadar kendine ayırsanda hasat..
Gözlerim ufukta, sabrım can çekişmekte,
Sevgiye duyulan muhabbetler,
Menfaate yüz çevirmekte,

Çalmadan duramaz olmuşum,
Ömrümün geçmişe kapılarını,
Bu bana ağır gelen sözler yok mu..?
Geleceğimi ömrümden çaldı..

Dayanılmaz gürültü kemirdi kulaklarımı,