Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Yırttım incelen kâğıtları,
Yıprandı ömrüm gibi,
Baktıkça deniz derya gözlerine,
Acı çektim başkasını gördükçe..

Lisana gelen dil, söyler ismimi,

Hayallerimi toparlayamıyorum,
Dağıldı tüm düşlerim,
Tüm benim dediklerim,
Gayrısı olmadı hiçte hüzünden..

Gözyaşları durmadı aşk müsibetinden,

sağır eder kulaklarımı gereksiz melodiler,
duygularım köreldi her esen yelde,
anımsanmak arzusu, tuzaklara götüren fırtına gibi,
kayboldum derinlerde,kuyuların en diblerinde,

nefesti yenilenen, ben eski ben değilim,

Ziyade olsun zamanlara,
Ben gidiyorum,
Vakti çaldım, bavulumda,
Ben gidiyorum..

Tanıdıkça taşınan gönülleri,

Ben hakkımı helal etmiyorum,
Kalbimi kırıp hakkımı yediler,

Ben hakkımı helal etmiyorum,
Ruhumu sömürüp izlediler,

Beni bana sor,
Ne haldeyim,
Sefalet yakama perçinli,
Ruhum ıstırap içinde mi..

Zalim zannımda pek ehemmiyetli,

Bir kere katil oldum,
Bunun niyesi yok..
Yastayım, sınanıyor hakikât,
Telafisi yok..

Mümkün müdür evvele gitmek,

Ömrüm, mazim, anılarım sansürlenmiş,
Kelimelerimin şakağında kalemim,
Rüzgâra rağmen boncuk boncuk terledim,
Düşüncelerden silkindim..

Işıklar böyle oyunlar oynadı,

Işığın ardında gölgeleri seçebiliyorum,
Yüreğim, biçimsiz göğüs kafesimde atıyordu,
Son bir umutla sordum..!
Ben kimdim...?

Vücudum ruhumdan çabuk iyileşti,

Bana bilmiyorsun dediler,
Zaman beni haklı çıkardı,
Tevafuktü yalnızlık çektim,
Doğruyu konuştukça itildim dışa ileri..

Bilmeli zenginlik göreceli,