Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Bozkır Korsanı


yedi denizler dışarı tükürdü beni
korsanım sevdalardan
kalbimin suratında pala yarası

gözlerin acının bal peteğidir
dalma durgun sularına acının
dökme kirpiklerini dalgın sulara
günlerin çöp yığını
kokuşurken kaldırımlarda
yüreğinin alanlarında kanlı pankartlar

İnce sızılar halinde
Taa içimden usul usul bir sancı akıp gider
Kanlı yapraklar gibi hışımla geçti günler
Dün müydün sen...
Yoksa çok öncelerden bir gülüş müydün?
Şimdi hangi mevsimi kulaçlar dünya

...................
Yanarım,
Alınmıştır ağzım dilim elimden

geçti bu gün de geçti
an vardı koynunda sonsuz taşıyan
su dağları yıktı dönmez bir daha
geçti bu gün de geçti şimdi yurdumuz gece
gerek kalmadı gayrı giden aşka eyvaha

bana işte öyle bakışın var ya
gözlerinin gözlerimde
yaralı ceylan çırpındığı

kanlı salgılar içinde
yaşamın rahminden fışkıran

loş havada solunan sidik
kurumuş kan kokuları içinde
acıdan gevilmiş bir dilin tadı
karanlık dehlizler
tekinsiz sessizlikte uzayan dehşet çığlıkları
vahşet

yüreğinde gül bulutlar
gülüşün sulara düşsün
zamanın kanlı yüzünde
yalnızlıktan üşümüşsün

kalbimi çarpmışsan taşa

Var Git Sonbaharım Ol



o küflü ıssızlıklar boyunca
gel yaramı dağla benim

nasıl da yanıldım dersin..nasıl da
saplanıp kaldım..yuvarlanan taş gibi bataklığa

hiç mutlu olmamışsın gibi şöyle bir düşününce
yıkılmış bir yürek..terkedilmiş bir ev gibi
eski kahkahaların yankılarına ürpermez