Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

bir günü bir ömür acının
ve sende bir ömür bir an
sevgilim
bilmiyorum hangi uzakta
bir hüzün gölgesiyim
kirpiğinden yüzüne düşen

ÂŞIKLAMA

denizler ateşmiş dağlar demirden
gönlümü yolların dikine verdim
yanmaya bir ateş istedim yarden
kalbimi sakına sakına verdim

AKIL FELCİ
EMPERYALİZMİN DİL, KÜLTÜR VE SANAT SALDIRILARININ REDDİ
ADNAN DURMAZ

Kenanlı Yusuf zindana konunca Züleyha’ya ayrılık ağır gelmeğe başladı.
Evi barkı ona zindan gibi dar göründü. Her gece zindana gidiyordu.
Birisi ona dedi ki: 'Aşk ateşi seni yakmamış, sevgi bahçesinin meyvasını tatmamışsın.
Bu gayet güzel bahçeli saraydan uzak kalıp suçlular gibi ne vakte kadar zindanda oturacaksın? '
Züleyha cevap verdi: 'Dostun cemalinden uzak kalınca, bütün âlem sahası bana karınca gözü gibi dar gelir.
Eğer onunla beraber bir karınca gözüne yerleşsem, bu bana yüzlerce bağlı bahçeli saraydan daha hoş, daha ferah gelmekte!

Bozkır Korsanı


yedi denizler dışarı tükürdü beni
korsanım sevdalardan
kalbimin suratında pala yarası

gözlerin acının bal peteğidir
dalma durgun sularına acının
dökme kirpiklerini dalgın sulara
günlerin çöp yığını
kokuşurken kaldırımlarda
yüreğinin alanlarında kanlı pankartlar

loş havada solunan sidik
kurumuş kan kokuları içinde
acıdan gevilmiş bir dilin tadı
karanlık dehlizler
tekinsiz sessizlikte uzayan dehşet çığlıkları
vahşet

yüreğinde gül bulutlar
gülüşün sulara düşsün
zamanın kanlı yüzünde
yalnızlıktan üşümüşsün

kalbimi çarpmışsan taşa

Var Git Sonbaharım Ol



o küflü ıssızlıklar boyunca
gel yaramı dağla benim

nasıl da yanıldım dersin..nasıl da
saplanıp kaldım..yuvarlanan taş gibi bataklığa

hiç mutlu olmamışsın gibi şöyle bir düşününce
yıkılmış bir yürek..terkedilmiş bir ev gibi
eski kahkahaların yankılarına ürpermez