Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

giderim
öksüz kalırsın
ararsın beni bir gün
ağlarsın bu hüzün akşamlarda

bir deniz kalır

yorgunum
uçurum diplerinde zirvelerinde
yıldızlar dökülür bir yanıma
bir yanım çığlık çığlık girdaplardında
söyle cılız gülüşün mü
hoyrat uysallıkların mı girdi kanıma

yalnızlığım benim
gemisiz korsanım
bir sal yap düşlerini
bütün denizlerde yurdunu ara
yalnızlığım benim
sevgilim ve celladım

İÇİN İÇİN

umutsuz hiçliğinde dili koparılmış rüzgar
gam bezmidir ki dilsiz söyleşir efkâr

kalbin varaklarına kanla yazılmıştır her hâl

sordum ney’e-sana kimdir cefa eden
inlersin çığlık çığlığa tek söz etmeden
dedi ayırdılar beni şeker dudaklı dilberden
gayri ağlamadan yaşamayı bilmem ben

der ki gece - dostuyum ben sarhoşların -meyin tiryakisiyim

Deli Derya



Zaman sildi mi o anı
bir kasırga ikliminde delice ağladığımız

sabaha kadar içilen sigaralar
yüreğe basılıp söndürülen izmarit
ses geçirmeyen hasret
tipi boran kar
sobasız odalarda donmuş ayaklar
Allahın her gecesi hasta çığlıklar

Bir de Işık
Bir de rüzgâr
Bir de Yağmur
Bir de Gece
Bir de Su…

YALNIZLAR ÇAĞI

Bu satırları yazmaktaki amacım sadece; ”yalnızca sen değilsin şu an bir mum gibi yalnız olan, ben de varım” diye seslenmektir

Biz neden yalnız kaldık böyle
İnsan soyu neden bu kadar acımasızlaştı

yer yavşan
gök yıldız
akşam rengi gözlerinde ıssızlık
oysa sen bilmezsin
hırsız bir yürek dolaşır karlı gecede
sokak itlerinden aç