Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

kara dağlar kadim dağlar
batal hasret beni boğar
pür olsun döşün gecemde
gece gündüz düşün yağar

bed çehre kesmiş dünyamız

III
hevesler
ki mutlak geçicidirler

Zamana hangi iz çizilir gözlerindeki esrardan
Farkı var mı solan günün sararmış yapraklardan
Geride kalan nedir dayanılmaz yalnızlıklardan
Bir gün son kez çıkılır bütün kapılardan

Yüzlerden dökülen görünmez bir tozdur kederin

Fırtınaların Piçi



gazeller elbizli kirpiklerinde güz
o benim işte

Ellerinde Sonbahar


öyle bir sevgiliydi yağmur yağmur gülerdi
parmakları gül dalı-sonbahar giyinirdi
sessizlik konuşurdu-kalabalık susardı

Gece..Çay..Sen…


camın denizinden
gül kırmızı akşam düşen
içinden bulutlar geçen

gün örttü kapılarını-soldu sevinç gibi yanık çocukların benizlerinde
ben yaşamaya kulaç vurdum gecenin zifiri denizlerinde

aklımda bulutların kitabından tarihe dair okuduklarım
aklımda tozlu yolların ıssızı-ve aradığım giz, kuş ve böcek izlerinde

senin yüzün putsa elbet daha doğru tapmak puta
sarhoş olmak daha hoş kadehinle sunulmuşsa
bedeldir bu yok oluş binlerce kez var olmaya
öylesine yok oldum ki aşkında

kûfi bir ihaneti taşır eski bir rahlede uyuyan parşömen
kûfenin alnında binyılların damgası gelir
Babil sokaklarında fahişeler ve rahibeler
sülüs bir gülüşü pörsütürken
tıpkı dokunulmadan kurumuş bir göğüs gibi
kum ve ateşten

KALE GİBİ AŞKLARIN TAM SIRASIDIR...


“ Ebuhasan Buşenci demiştir: Eğer dostluk bir karşılık veya bir maksat mukabili ise dünyada dostluktan daha çirkin bir şey yoktur.

RUBAİ