Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Devlete vergi ver mafyaya haraç
Sırtımıza bindi güdük emmoğlu
Olmaya az kaldı ekmeğe muhtaç
Dünden kalan ne var yedik emmoğu

Şu karşı dükancı Çaparın Çalık

Azgındır saldırır çiftesi pektir
Ne sıkılır ne utanır eşeğim
Boş boş bağırmakta cihanda tektir
Meydan senin durma anır eşeğim

Nalbant toynağına nalı çakınca

Nurun eder ışıkları karanlık,
Nur içinde yatanlardan et beni.
Rahmet deryasında yunsun insanlık,
Rahmetine batanlardan et beni.

Sensin kâinatı var eden yoktan,

Şu dünyada yaşlı ana babayı
Nimet bilmeyene evlat mı denir
Koyup gözü yaşlı ana babayı
Kıymet bilmeyene evlat mı denir

Bir düşün ne halde yetişir evlat

Çiçekler allı türlü ağaçlar yeşil giyer
İlkbahar bayramındır süslenirsin ey dağlar
Sallanır ağaçların dallar dallara değer
Huşu ile kimlere seslenirsin ey dağlar

Kurudu mu toprağın kara bulutlar ağar

Bu gündü,yarındı, öbür gün derken
Zaman nasıl akıp gitmiş eyvah ey!
Servetimi bir bir hesap ederken
Zarar beni yıkıp gitmiş eyvah ey!

Şeytan ile yol gitmişim meğer ki

Denizleri dökseniz temizlenmez karalar
Ayrımsız ölüm geldi fakir zengin fark etmez
Hakkın hesap günüdür ey vicdanı karalar
Tecelliden kaçış yok coşkun dingin fark etmez

Hayvanları katledip derisini giyenler

Önce Irak Suriye İran’ a el attılar
Ajan sokup ülkeyi birbirine kattılar
Yani benim ülkemi her yandan kuşattılar
Başın dara düşünce olmaz sesini duyan
Bu kadar gaflet yeter uyan milletim uyan

Ârife yâren ol kötüyle kalma,
Eşine dostuna küstüysen barış.
Alma mazlumların ahını alma,
İflah etmez tutar verdiği karış.

Dünyada her şeye sahibim desen,

Daha benden ne bekler/ cefasına razıyım
Gam benim efkâr benim/ neyi varsa versin yar
Dertlerime dert ekler/ garibin niyazıyım
Ne günahım var benim/ eserini görsün yar

Hem yetim hem öksüzüm/ çilelerle yoğruldum